W tym bowiem momencie dostawca przenosi prawo do rozporządzania towarem jak właściciel, co powoduje powstanie obowiązku podatkowego.
Stanowisko takie zajął dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 11 lipca 2019 r. (0115-KDIT1-1.4012.340.2019.1.DM).
Czytaj też:
VAT: Kiedy powstaje obowiązek podatkowy przy dostawie towarów przez kuriera
VAT trzeba doliczyć do przesyłki tak samo jak do ceny towaru
Spółka jest czynnym podatnikiem VAT, prowadzącym działalność w zakresie produkcji i dostarczania wyrobów ze stali. Spółka dostarcza je na podstawie zamówień od klientów. Dostawa odbywa się m.in. za pośrednictwem firm spedycyjnych, z którymi spółka ma podpisane umowy na świadczenie usług transportowych. Towar odbierany jest przez przewoźnika w miejscu prowadzenia działalności spółki, a następnie dostarczany do kupującego, który jest ostatecznym odbiorcą towaru. Spółka dostarcza towar do miejsca przeznaczenia określonego w zamówieniu na swój koszt i ryzyko. W sytuacji utraty bądź uszkodzenia wyrobu w transporcie, to sprzedający jest stroną w postępowaniu odszkodowawczym. Spółka nie posiada żadnych regulacji wewnętrznych w tym zakresie, a umowy z firmą kurierską nie określają zasad rozporządzania towarem.
Spółka przyjmuje, że moment powstania obowiązku podatkowego następuje w momencie przekazania towaru firmie spedycyjnej. Faktura wystawiana jest w chwili gdy towar wydawany jest z magazynu i przekazywany kurierowi w celu dostarczenia do kontrahenta. Na fakturze znajduje się ustalony z klientem termin płatności, wynoszący od 14 do 30 dni.
Opisany schemat ma zastosowanie w sytuacji, gdy wydanie towaru ma miejsce przed otrzymaniem płatności od kontrahenta. Natomiast jeżeli klient dokonał płatności przed wysyłką towaru, spółka traktuje wpłatę jako zaliczkę i wystawia fakturę zaliczkową
Wątpliwości przedsiębiorcy dotyczyły momentu powstania obowiązku podatkowego. Zwracając się z prośbą o wydanie interpretacji indywidualnej spółka pragnęła dowiedzieć się, czy obowiązek ten powstaje z chwilą wydania towaru przez sprzedającego firmie przewozowej, czy też z chwilą faktycznego odbioru towaru przez klienta.
Zdaniem spółki, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru przewoźnikowi w celu przekazania nabywcy. Podstawą takiego stanowiska jest zasada ogólna rozliczania podatku VAT (art. 19a ust. 1 ustawy o VAT) wskazująca, że co do zasady, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania nimi jak właściciel.
Spółka – bazując na wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88 – zauważyła, że prawo do rozporządzania towarem jak właściciel nie musi wiązać się z przeniesieniem własności w sensie prawnym. W związku z tym przyjęto, że dostawa (a zatem moment powstania obowiązku podatkowego) ma miejsce z chwilą wydania towaru firmie spedycyjnej. Organ podatkowy ocenił stanowisko spółki jako prawidłowe.
Katarzyna Smoleń, konsultant w dziale doradztwa podatkowego Deloitte
Problematyka momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku wysyłki towaru za pośrednictwem przewoźnika – w szczególności w sytuacji gdy to na sprzedawcy ciążą ryzyka związane z transportowanym towarem – jest częstym przedmiotem zapytań przedsiębiorców w składanych przez nich wnioskach o wydanie interpretacji indywidualnych. Na przestrzeni ostatnich lat organy podatkowe wypracowały w zasadzie jednolitą linię orzeczniczą, zgodnie z którą moment przekazania towarów firmie przewozowej stanowi także oment dokonania dostawy towarów na gruncie ustawy o VAT.
W zakresie orzecznictwa w przedmiotowej materii istotnym sformułowaniem stała się definicja „własności ekonomicznej", podkreślająca uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności w sensie prawnym. Oznacza to więc, że w istocie rzeczy kluczowym elementem dla powstania obowiązku podatkowego dla celów podatku VAT jest przeniesienie praktycznej kontroli nad towarem i możliwości dysponowania nim jak właściciel (władztwa ekonomicznego). Pomimo akcentowanych różnic pomiędzy definicją władztwa ekonomicznego od własności w sensie cywilistycznym w uzasadnieniu takiego stanowiska często używane jest odniesienie do przepisów prawa cywilnego, zgodnie z którymi jeżeli rzecz sprzedana ma być przesłana przez sprzedawcę do miejsca, które nie jest miejscem spełnienia świadczenia, poczytuje się w razie wątpliwości, że wydanie zostało dokonane z chwilą, gdy w celu dostarczenia rzeczy na miejsce przeznaczenia sprzedawca powierzył ją przewoźnikowi trudniącemu się przewozem rzeczy tego rodzaju (art. 544 § 1 Kodeksu cywilnego).
Niniejsze zagadnienie zyskuje na znaczeniu w dobie intensywnej popularyzacji sprzedaży internetowej. Z perspektywy podmiotu świadczącego sprzedaż online warto również rozważyć doprecyzowanie momentu przejścia ryzyka na kontrahenta w regulaminie wewnętrznym sprzedawcy bądź w umowach, które – w razie wątpliwości – mogą stanowić jasne wskazówki co do sposobu rozliczenia transakcji dla celów VAT.
