Pracodawca nie może wymagać od pracownika uruchomienia rachunku bankowego, na który trafiać będzie jego wynagrodzenie za pracę. Art. 86 kodeks pracy stanowi, że przełożony musi wypłacać wynagrodzenie w miejscu, terminie i czasie określonych w regulaminie pracy lub w innych przepisach prawa pracy.
Co do zasady wypłaty wynagrodzenia dokonuje się w formie pieniężnej, a częściowe spełnienie go w innej niż pieniężna jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy przewidują to ustawy lub układ zbiorowy pracy.
Zasadą jest także, że wypłaty dokonuje się do rąk pracownika. Inny sposób jest dopuszczalny wyłącznie, gdy przewiduje to układ zbiorowy pracy lub pracownik uprzednio wyrazi na to zgodę na piśmie.
Jeżeli u pracodawcy nie obowiązuje układ zbiorowy wskazujący, że wynagrodzenie wypłaca się bezgotówkowo, bezpośrednio na rachunki bankowe pracowników, taka forma bezwzględnie wymaga pisemnej zgody podwładnego. Zgody tej nie mogą zastąpić przepisy regulaminu wynagradzania, a ich postanowienia są niezgodne z prawem w zakresie, w jakim przewidują wypłatę pensji inaczej niż do rąk pracownika. Sąd Najwyższy w wyroku z 24 września 2003 r. (I PK 324/02) stwierdził, że wymaganie pisemnej zgody pracownika na bezgotówkową formę wypłaty wynagrodzenia za pracę ma ściśle bezwzględnie obowiązujący charakter, a postanowienie regulaminu pracy dopuszczające ustną zgodę jest nieważne.
Autor jest legislatorem w biurze Senatu
