Zgodnie z zasadą zawartą w art. 358 § 1 kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem ustawowych wyjątków, zobowiązania pieniężne na obszarze kraju mogą być wyrażone tylko w pieniądzu polskim. Stosownie do art. 300 k.p. w pełni stosuje się to w prawie pracy. Oznacza to w szczególności, że:
- w umowach o pracę wysokość poszczególnych składników wynagrodzenia powinna być określona w polskiej walucie,
- wypłata wynagrodzenia powinna nastąpić w złotych polskich.
Nie jest jednak sprzeczne z tą zasadą ustalenie w umowie o pracę wysokości wynagrodzenia poprzez wskazanie podstawy jego wyliczenia w złotówkach.
Klauzula przewiduje, że pracownik będzie otrzymywał wynagrodzenie w złotych, ale będzie to równowartość określonej kwoty obcej waluty (np. euro) przeliczonej według umówionego przez strony kursu. To pozwala ustalić konkretną wysokość wynagrodzenia wyrażoną w polskiej walucie.
Regulowanie wynagrodzenia w złotych zapobiega ryzyku i niedogodnościom, jakie mogą i najczęściej nieodłącznie wiążą się z płatnościami dewizowymi (np. ryzyko kursowe, koszty wymiany dewiz na złotówki itp.), choć niekiedy wypłata pracownikowi świadczeń w obcej walucie będzie dla niego bardziej dogodna od płatności krajowych.
Odchodząc jednak od płatności w złotówkach, pracodawcy mający siedzibę w Polsce powinni stosować się do ograniczeń wynikających z ustawy z 27 lipca 2002 r. Prawo dewizowe i z aktów wykonawczych. Pracownikowi mieszkającemu w kraju pracodawca mający siedzibę w Polsce może wypłacać wynagrodzenie i inne świadczenia ze stosunku pracy w walutach obcych tylko wtedy, gdy wykonuje on pracę za granicą. W obcych walutach wolno też płacić za podróże służbowe poza granicami kraju, jeżeli celem takich delegacji są sprawy pracodawców delegujących.
Na te płatności nie trzeba uzyskiwać zezwolenia, bo są one objęte ogólnym zezwoleniem dewizowym przewidzianym w § 9 ust. 1 rozporządzenia ministra finansów z 4 września 2007 r. w sprawie ogólnych zezwoleń dewizowych (DzU nr 168, poz. 1178). Dzięki temu dopuszczalne jest zawieranie umów o pracę przewidujących, że określone w ogólnym zezwoleniu dewizowym płatności będą dokonywane w walucie obcej (§ 10 rozporządzenia). W takich wypadkach wysokość wynagrodzenia w umowie o pracę może być wyrażona w obcej walucie.
Autor jest radcą prawnym w spółce Orłowski, Patulski, Walczak
