Tak uznał dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 3 listopa- da 2021 r. (0111-KDIB1-3.4010.410.2021.4. JKT).
Spółka prowadzi działalność gospodarczą w Polsce oraz jest czynnym podatnikiem VAT. W jej ofercie znajdują się m.in. usługi wynajmu pojazdów oraz sprzedaż towarów. Spółka planuje sprzedaż bonów różnego przeznaczenia: voucherów uprawniających klienta do wymiany na skonkretyzowany towar lub usługę oraz kart podarunkowych umożliwiających wymianę zarówno na voucher, jak i konkretne usługi czy towary.
Czytaj więcej:
Spółka zadała pytanie jak ustalić moment powstania przychodu z tytułu sprzedaży towaru lub wykonania usługi za pomocą bonu różnego przeznaczenia. Dodatkowo spytała, czy niewykorzystany bon różnego przeznaczenia (lub jego część) będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych oraz w jakiej dacie należałoby zakwalifikować powstały przychód. Zdaniem spółki, zgodnie z art. 12 ust. 4 ustawy o CIT przychód powstanie w momencie wykorzystania bonu przez klienta, ponieważ zapłatę za bon należy co do zasady traktować jako zaliczkę na poczet późniejszego wydania towaru bądź wykonania usługi. W przypadku niewykorzystania całości lub części bonu powstanie przychodu powinno nastąpić w dacie, w której traci on ważność, gdyż do tego momentu nabywca bonu może wymienić go na towary czy usługi.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał stanowisko spółki za prawidłowe. W ocenie organu karta podarunkowa oraz voucher są substytutem pieniądza i umożliwiają jedynie dokonanie zapłaty za świadczenia zrealizowane w przyszłości, które będą polegały na wydaniu towarów czy wykonaniu usługi w ramach działalności gospodarczej. Przychód podatkowy nie powstanie zatem w momencie sprzedaży bonu, ale w chwili jego realizacji przez klienta. W przypadku niezrealizowania bonu do czasu upłynięcia jego terminu ważności, przychód powstanie w dniu, w którym upłynął termin wyznaczony na realizację, gdyż będzie on stanowić dzień przekształcenia się przedpłaty w definitywne przysporzenie majątkowe.
KOMENTARZ EKSPERTA
Patrycja Berezowska - konsultant w dziale prawnopodatkowym PwC
Przepisy ustawy o CIT nie definiują ściśle pojęcia przychodu. Ustawodawca wyszczególnił jednak kilka kategorii, które traktowane są jako przychód, m.in. otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Jednocześnie w doktrynie prawa podatkowego uznaje się, że przychodem będą wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym rzeczywiście otrzymane w roku podatkowym (Małecki Paweł, Mazurkiewicz Małgorzata, CIT. Podatki i rachunkowość. Komentarz, wyd. XII, Warszawa 2021), a więc takie przysporzenia, które mają charakter definitywny.
W art. 12 ust. 4 ustawy o CIT wyszczególnione zostały sytuacje, które nie są traktowane jako przychód podatkowy. Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych.
Co do zasady za moment powstania przychodu podatkowego związany z działalnością gospodarczą uznaje się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, który jednak powinien być rozpoznany przez podmiot gospodarczy nie później niż w dniu wystawienia faktury albo uregulowania należności. W momencie sprzedaży karty podarunkowej lub vouchera nie dochodzi jednak do przeniesienia żadnych substratów majątkowych i nie zostaje świadczona żadna usługa. Karta podarunkowa lub voucher odzwierciedlają jedynie określoną wartość pieniężną, umożliwiającą późniejsze nabycie usług lub towarów. Przychód podatkowy powinien więc być rozpoznany przez podmiot gospodarczy dopiero w momencie realizacji usług lub sprzedaży towarów albo w momencie, w którym otrzymana za kartę podarunkową lub voucher zapłata nabiera charakteru świadczenia bezzwrotnego.
Analogicznie stanowisko do prezentowanego w omawianej interpretacji przyjął dyrektor KIS w interpretacjach z 27 lutego 2017 r. (0461-ITPB3.4510.693.2016.1.AK), z 2 lipca 2018 r. (0114-KDIP2-2.4010.200.2018.1.SO) i z 15 października 2018 r (0111-KDIB2-1.4010.285.2018.6.AP).
Przedmiotowe interpretacje dotyczą grupy podmiotów realizujących świadczenia na które oferują bony różnego przeznaczenia na rzecz nabywców. Gdy realizacja świadczeń będzie wykonywana wyłącznie przez strony trzecie, konieczne będzie przeprowadzenie analizy sposobu rozliczeń między sprzedawcą karty podarunkowej bądź vouchera, klientem oraz wykonawcą usługi.
Należy także zwrócić uwagę, że charakter sprzedawanego bonu pełni istotną rolę przy określaniu momentu powstania obowiązku podatkowego na gruncie VAT. Bony różnego przeznaczenia podlegają opodatkowaniu VAT z chwilą ich wymiany na towar lub usługę, natomiast bony jednego przeznaczenia z chwilą pierwszego wprowadzenia bonu do obrotu przez emitenta.
