Takie stanowisko przedstawił dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 26 września 2022 r. (0111-KDIB1-3.4010.558. 2022.2.JKU).

oz

Farmy wiatrowe budowane przez spółkę nie będą przy tym stanowić morskiej farmy wiatrowej w rozumieniu art. 3 pkt ustawy z 17 grudnia 2020 r. o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych.

Spółka spytała czy budowane przez nią farmy wiatrowe i solarne stanowią długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 10 ustawy o CIT i w konsekwencji czy ma ona prawo do nieuwzględniania kosztów finansowania dłużnego, wynikających z pożyczek (kredytów) wykorzystywanych do sfinansowania budowy przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego.

Spółka powołała się na definicję długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej wskazanej w Dyrektywie ATAD (z uwagi na brak takiej definicji w ustawie o CIT), zgodnie z którą pojęcie to oznacza projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, który to projekt dane państwo członkowskie uważa za będący w ogólnym interesie publicznym. Jeżeli budowane przez spółkę farmy wiatrowe i solarne będą mogły dostarczać prąd lokalnym gospodarstwom domowym i – tym samym – zaspokajać podstawowe potrzeby społeczeństwa oraz gospodarki, to zdaniem spółki będą stanowić długoterminowe projekty z zakresu infrastruktury publicznej.

Ponadto, spółka podkreśliła, że budowanie farm przyczynia się do realizacji zobowiązań Polski do osiągnięcia odpowiedniego udziału energii ze źródeł odnawialnych w końcowym zużyciu energii brutto (wynikającego z dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE). W konsekwencji, w ocenie spółki, będzie ona uprawniona do nieuwzględniania kosztów finansowania dłużnego wynikających z pożyczek (kredytów) wykorzystywanych do sfinansowania budowy farmy wiatrowej lub solarnej na podstawie art. 15c ust. 8 ustawy o CIT.

Z takim poglądem nie zgodził się dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. Odwołał się do ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami oraz wskazanego tam pojęcia celu publicznego. Zgodnie z ww. ustawą do celów publicznych należy zaliczyć m.in.:

- budowę i utrzymywanie ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania lub dystrybucji płynów, pary, gazów i energii elektrycznej, a także innych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń, oraz;

- budowę oraz utrzymywanie morskiej farmy wiatrowej w rozumieniu ustawy z 17 grudnia 2020 r. o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych wraz z zespołem urządzeń służących do wyprowadzenia mocy w rozumieniu tej ustawy.

Dyrektor KIS stwierdził, że sama budowa farm wiatrowych bądź solarnych nie spełnia definicji celu publicznego, jako że przepisy mówią jedynie o urządzeniach niezbędnych do przesyłu energii elektrycznej. Ponadto, dyrektor KIS wskazał, że farmy wiatrowe bądź solarne budowane są dla celów ekonomicznych (tj. sprzedaży energii elektrycznej), nie zaś dla potrzeb ochrony środowiska. Nie ma przy tym znaczenia, że energia elektryczna produkowana jest przy zastosowaniu technologii przyjaznej środowisku. Z uwagi na to, zdaniem dyrektora KIS, budowane przez spółkę farmy wiatrowe i solarne nie stanowią długoterminowych projektów z zakresu infrastruktury publicznej w rozumieniu art. 15 ust. 10 ustawy o CIT i w analizowanej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 15c ust. 8 ustawy o CIT.

Komentarz eksperta
Tobiasz Olczak - doradca podatkowy, starszy konsultant podatkowy w PwC Polska

Na potrzeby analizy czy budowane przez spółkę farmy wiatrowe bądź solarne stanowią długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej dyrektor KIS odniósł się wyłącznie do ustawy o gospodarce nieruchomościami i jednocześnie nie odniósł się do wskazanej przez podatnika definicji wynikającej z Dyrektywy ATAD. Sądy administracyjne w niedawno wydanych orzeczeniach podkreślają, że dla prawidłowego określenia, które z projektów stanowią długoterminowe projekty z zakresu infrastruktury publicznej konieczne jest odwołanie się do przepisów Dyrektywy ATAD, tym bardziej, że przepisy art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o CIT stanowią implementację tych przepisów (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 22 czerwca 2021 r., I SA/Gd 502/21). Ponadto, ze względu na nieostre znaczenie pojęcia projektu z zakresu infrastruktury publicznej, zasadne może okazać się dokonanie wykładni celowościowej przepisów art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o CIT.

Jednym z celów art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o CIT jest stymulacja takich działań podatników, które będą służyć ogółowi społeczeństwa. Inwestycja w farmy wiatrowe bądź solarne wydaje się być projektem, który powinien korzystać z preferencji przy kalkulowaniu tzw. cienkiej kapitalizacji (art. 15c ustawy o CIT). Argument ten wydaje się być zasadny zwłaszcza w świetle znaczącego wzrostu cen energii elektrycznej oraz konieczności poszukiwania jej alternatywnych źródeł. Ponadto, przedstawiony przez dyrektora KIS pogląd jest niekorzystny dla podatników, którzy zainteresowani są inwestycją w odnawialne źródła energii, a jednocześnie będą ponosić koszty finansowania zewnętrznego, które nie będą stanowić dla nich kosztów uzyskania przychodów (w określonej części).

Pomimo braku jednoznacznej definicji pojęcia długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, wydaje się, że w dobie kryzysu energetycznego inwestycja w farmy wiatrowe bądź solarne jest inwestycją w obszarze kluczowym dla społeczeństwa i gospodarki. Dla stosowania art. 15c ust. 8 ustawy o CIT nie powinien mieć znaczenia fakt, że przedsiębiorcy mogą czerpać zyski z takiej inwestycji, jako że kluczowy jest ogólny wpływ takiego projektu na infrastrukturę publiczną.
W konsekwencji, ustawodawca powinien rozważyć wprowadzenie definicji pojęcia długoterminowej inwestycji z zakresu infrastruktury publicznej w przepisach ustawy o CIT oraz uwzględnić zmieniające się okoliczności rynkowe przy określaniu, które z projektów podatników mogą korzystać z preferencji, o której mowa w art. 15c ust. 8 ustawy o CIT.