Tak wynika z interpretacji indywidualnej dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 15 września 2022 r. (0111-KDIB1-3.4010.449.2022.1.AN).

Istota sprawy sprowadzała się do określenia, w którym momencie powinny zostać rozpoznane jako koszty uzyskania przychodu wydatki na wdrożenie systemu IT poniesione po oddaniu do użytkowania jego pierwszego modułu. W ocenie podatnika powinny być one rozpoznane jako koszt uzyskania przychodu proporcjonalnie do przewidzianego okresu odpłatnego udostępnienia platformy zakupowej. Organ podatkowy uznał to stanowisko za prawidłowe.

Spółka należąca do podatkowej grupy kapitałowej (dalej: PGK) rozpoczęła działania w 2018 r. Polegały one na rozwoju digitalizacji procesów zakupów poprzez wykorzystanie platformy zakupowej dla podmiotów należących do PGK. Realizacja projektu odbywała się etapowo. Zaplanowano wdrożenie na przestrzeni kolejnych lat kilku modułów.

By móc uruchomić platformę zakupową spółka zawiązała z kontrahentem umowę na wdrożenie i udostępnienie systemu. W ramach tej umowy kontrahent zobowiązał się m.in. do wykonania i wdrożenia systemu, udzielenia licencji na korzystanie z oprogramowania dla podmiotów z grupy i zapewnienia utrzymania systemu. Finalny odbiór efektów realizacji umowy nastąpił w styczniu 2022 r. W ramach wdrożenia platformy zakupowej spółka poniosła szereg dodatkowych wydatków na rzecz innych kontrahentów, w tym m.in.: dostosowanie projektu, wynagrodzenie kierownika projektu, koszty zarządzania projektem i koszty świadczenia usług doradczych. Koszty te były stopniowo ponoszone przez cały okres realizacji projektu, tzn. między latami 2018 i 2022.

Zgodnie z koncepcją spółki platforma zakupowa została udostępniona odpłatnie innym podmiotom z PGK na podstawie umowy leasingowej, gdzie okresem rozliczeniowym jest kwartał. Pierwsze opłaty leasingowe naliczono dopiero po finalnym odbiorze całego projektu, który nastąpił na początku 2022 r. Tym samym był to pierwszy przychód spółki z tego tytułu. Jednocześnie podmioty należące do PGK mogły korzystać z poszczególnych modułów platformy zakupowej wraz z ich stopniowym wdrażaniem – z pierwszego korzystano już od początku października 2019 r.

Wynagrodzenie z umowy leasingowej skalkulowane jest tak, by pokryć wszystkie koszty poniesione przez spółkę na przygotowanie platformy zakupowej oraz by zapewnić oczekiwany poziom zysku. Obejmuje ono m.in. koszty poniesione przez spółkę przed rozpoczęciem funkcjonowania pierwszego modułu i opłaty miesięczne z tytułu udostępniania systemu.

Komentarz eksperta
Julia Bednarska - konsultant w dziale prawnopodatkowym PwC

Kwestia sporna sprowadza się do określenia momentu rozpoznania jako kosztu uzyskania przychodu wydatków na wdrożenie systemu IT poniesione po oddaniu do używania jego pierwszego modułu.
Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „CIT”) koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody. Natomiast koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia (art. 15 ust. 4d ustawy o CIT). Jednocześnie, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia wartości niematerialnych i prawnych (dalej: „WNiP”). Nie uważa się również za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie WNiP (art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o CIT).
Mając na uwadze treść przywołanych przepisów należy stwierdzić, że wydatki na nabycie lub wytworzenie WNiP nie mogą zostać bezpośrednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ takim kosztem będą dopiero odpisy amortyzacyjne.
Przenosząc wspomniane regulacje na grunt stanu faktycznego, projekt wdrożenia systemu IT doprowadził do powstania nowej WNiP. Jednocześnie przekazanie do używania WNiP nastąpiło z początkiem października 2019 r. w momencie rozpoczęcia funkcjonowania pierwszego modułu. Z tego względu późniejsze wydatki poniesione na wdrożenie systemu IT nie będą mogły powiększyć wartości początkowej WNiP. Co więcej, przepisy ustawy o CIT nie przewidują ulepszenia WNiP.
Jak wskazała spółka we wniosku, wątpliwość w sprawie sprowadza się do rozważenia trzech wariantów rozpoznania momentu poniesienia wydatków: jednorazowo w momencie uzyskania pierwszego przychodu z tytułu udostępnienia WNiP, zgodnie z datą poniesienia każdego kosztu lub proporcjonalnie do przewidzianego okresu odpłatnego udostępniania WNiP. Zdaniem spółki, ze względu na bezpośredni związek kosztów z przychodami zasadne jest, by wydatki te zostały rozłożone w czasie w kolejnych latach podatkowych, co potwierdziło stanowisko dyrektora KIS.
Odrębną kwestią pozostaje to, czy już w momencie oddania do używania pierwszego modułu istniała możliwość rozpoznania systemu jako WNIP i dlaczego obciążenia pomiędzy spółkami w ramach PGK nastąpiły dopiero od 2022 r., jeśli system był wykorzystywany od 2019 r. Nie rozstrzygnięto również dlaczego obciążenia między podmiotami zostały określone na czas 25 miesięcy. Tematy te nie były przedmiotem interpretacji.