X. spółka z o.o. świadczy usługi budowlane (dalej także: sponsor). Zawarła umowę sponsorską z klubem sportowym działającym w formie spółki akcyjnej. Jest to klub sportowy w rozumieniu ustawy o sporcie. Prowadzi głównie działalność polegającą na upowszechnianiu kultury fizycznej i sportu, w szczególności kolarstwa. W ramach współpracy sponsorowany zobowiązał się m.in. do wprowadzenia nazwy – stanowiącej element firmy spółki - do oficjalnej nazwy drużyny, reklamy na ściankach do wywiadów, wprowadzenia logo na rowerze, a także na strojach klubowych zawodników oraz sztabu trenerskiego i koszulkach dla kibiców. Sponsorowany propaguje kolarstwo przy okazji organizowanych zawodów. Uzyskiwane dochody w całości przeznaczane są na realizację przez klub celów statutowych zgodnych z ustawą o sporcie. Klub prowadzi działalność gospodarczą w zakresie umożliwiającym pełne i efektywne realizowanie jego celów, tj. m.in. sprzedając gadżety, powierzchnię reklamową czy bilety na imprezy sportowe. Zgodnie ze statutem klubu zysk może zostać przeznaczony m.in. na podział dywidendy. Jednak, od początku istnienia dywidenda na rzecz wspólników nie była wypłacana, co wskazuje na wyłącznie formalny charakter zapisu statutowego, podczas gdy rzeczywisty sposób przeznaczenia zysku wskazuje na to, że działalność nie ma charakteru zarobkowego. W okresie obowiązywania umowy spółka zobowiązała się do wypłaty na rzecz klubu wynagrodzenia, wypłacanego miesięcznie na rachunek bankowy klubu, każdorazowo po uprzednim wystawieniu przez sponsorowanego faktury. Zgodnie z umową klub zamierza przeznaczyć środki na pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych, utrzymania sportowców itp. Spółka zastrzegła w umowie, że w przypadku przeznaczenia zysku na inny cel, tj. wypłatę dywidendy, sponsorowany ma obowiązek poinformować ją o tym, co pozwoli jej na rezygnację ze skorzystania z ulgi, w sytuacji gdy okaże się, że działalność prowadzona przez sponsorowanego zmieniła swój dotychczasowy charakter i stała się działalnością zarobkową. Działalność sponsoringowa stanowi dla spółki element działań w ramach CSR (tj. społecznej odpowiedzialności biznesu).
Wydatki, które spółka ponosi i będzie ponosić w związku z umową sponsorską nie zostałyjej zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania CIT. Czy ponoszone przez nią wydatki na finansowanie działalności sportowej klubu sportowego, w części w jakiej środki te przeznaczane są przez klub na organizowanie zawodów sportowych itp. są kosztem przeznaczonym na cel z zakresu sportu w rozumieniu art. 28 ust. 2 ustawy o sporcie (a tym samym, czy mogą zostać przez spółkę uznane jako koszty uzyskania przychodu poniesione na działalność sportową) i czy w związku z tym spółka może odliczyć od podstawy opodatkowania kwotę stanowiącą 50 proc. tych kosztów?
Kosztami uzyskania przychodów są wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT (art. 15 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy o CIT).
Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki:
- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
- został właściwie udokumentowany,
- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Reklama czy sponsoring?
Do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się m.in. koszty reklamy. Wydatki poniesione na reklamę, jako niewymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem że spełniają kryteria określone w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT (z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o CIT dotyczącego podatku VAT, który co do zasady nie stanowi kosztu uzyskania przychodu).
Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa).
Wśród działań podejmowanych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, mających na celu kształtowanie popytu na oferowane przez nie towary, usługi bądź markę, można wyróżnić sponsoring.
Jest on definiowany, jako „finansowanie czegoś, często w zamian za reklamowanie własnej działalności”. Sponsorowanie może wiązać się z otrzymywaniem świadczeń wzajemnych od podmiotu sponsorowanego, bądź też mieć charakter jednostronny. Skutki podatkowe sponsoringu są uzależnione od treści tego stosunku prawnego. Zaznaczyć trzeba, że umowy sponsoringu należą do kategorii umów nienazwanych i mogą być zawierane w oparciu o zasadę swobody umów.
Umowa sponsoringu może przybrać formę tzw. sponsoringu właściwego (wzajemność świadczeń) lub niewłaściwego (który swoim charakterem zbliżony jest do darowizny, gdyż zawiera się w jednostronnym zobowiązaniu się sponsora do finansowania sponsorowanego). Gdy umowa sponsoringu przewiduje, że w zamian za przekazanie określonych środków pieniężnych, wartości rzeczowych lub świadczeń, sponsor otrzyma od podmiotu sponsorowanego ekwiwalentne świadczenie wzajemne o charakterze reklamowym, można mówić o tzw. sponsoringu właściwym. Stanowi on w istocie odpłatne nabycie usług reklamowych. Koszty sponsoringu właściwego stanowią wówczas dla sponsora w całości koszty uzyskania przychodów sponsora.
Na określoną działalność
Na podstawie art. 18ee ust. 1 ustawy o CIT, podatnik uzyskujący przychody inne, niż z zysków kapitałowych, może odliczyć od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 ustawy o CIT, kwotę stanowiącą 50 proc. kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność:
1) sportową,
2) kulturalną w rozumieniu ustawy z 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej,
3) wspierającą szkolnictwo wyższe i naukę
– przy czym kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych, niż przychody z zysków kapitałowych.
Zgodnie z art. 18ee ust. 2 ustawy o CIT, za koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność sportową uznaje się koszty poniesione na finansowanie:
1) klubu sportowego, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy z 25 czerwca 2010 r. o sporcie, na realizację celów wskazanych w art. 28 ust. 2 tej ustawy;
2) stypendium sportowego;
3) imprezy sportowej, niebędącej masową imprezą sportową, o której mowa w art. 3 pkt 3 ustawy z 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz.U. z 2022 r., poz. 1466 i 1700).
Koszty, o których mowa w art. 18ee ust. 1 ustawy o CIT, podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym (art. 18ee ust. 8 ustawy o CIT).
Ważne!
Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty, o których mowa w art. 18ee ust. 1 ustawy o CIT (art. 18ee ust. 9 ustawy o CIT). Podatnik korzystający z odliczenia składa w terminie złożenia zeznania, w którym dokonuje tego odliczenia, informację, według ustalonego wzoru (Tj. CIT-CSR), zawierającą wykaz poniesionych kosztów podlegających odliczeniu (art. 18ee ust. 10 ustawy o CIT).
W przypadku skorzystania z odliczenia kosztów, o których mowa w art. 18ee ust. 1 ustawy o CIT, art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy nie stosuje się (art. 18ee ust. 11 ustawy o CIT).
Większa atrakcyjność
Ulga sponsoringowa jest skierowana do podatników CIT osiągających przychody inne niż z zysków kapitałowych.
Ulga ta jest odliczana maksymalnie do wysokości uzyskanych w roku podatkowym dochodów z działalności gospodarczej. Polega na możliwości odliczenia od podstawy obliczenia podatku 50 proc. kosztów uzyskania przychodów poniesionych na określne cele, m.in. działalność sportową (przy czym kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż z zysków kapitałowych). Oznacza to, że podatnik, oprócz zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, w tym również poprzez odpisy amortyzacyjne, uzyska prawo do dodatkowej preferencji w podatku dochodowym poprzez odliczenie od podstawy obliczenia podatku połowy poniesionych kosztów.
Ulga w CIT przyczyni się do tego, że sponsorowanie określonych działalności stanie się bardziej atrakcyjne (przedsiębiorcy będą bardziej zainteresowani np. współpracą z klubami sportowymi), co pozwoli też pozyskać tym podmiotom (np. klubom sportowym) dodatkowe środki na prowadzoną działalność.
Odliczeniu podlegają koszty, które nie zostały podatnikowi zwrócone w jakikolwiek sposób lub odliczone od dochodu. Ulga ta jest odliczana w zeznaniu rocznym CIT-8.
W przypadku ulgi na działalność sportową odliczeniu podlegają koszty poniesione na kluby sportowe, które realizują cele określone w art. 28 ustawy o sporcie, tj. m.in. zakup sprzętu sportowego, pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach, pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego. Koszty mogą dotyczyć również sfinansowania stypendium sportowego. Ponadto kluby te nie mogą działać w celu osiągnięcia zysku.
W analizowanej sprawie należy stwierdzić, że koszty poniesione przez spółkę na podstawie umowy sponsoringowej w zamian za świadczone przez klub usługi promocyjne, będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ustawy o CIT. Wydatki poniesione przez spółkę mogą mieć przełożenie na osiągnięcie przychodów – jako wydatki na cele reklamowe, promocyjne (z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o CIT). Podkreślenia wymaga, że wydatki stanowią świadczenie wzajemne, zatem w odniesieniu do poniesionych przez spółkę wydatków, nie będzie mieć zastosowania wyłączenie, o którym mowa w cyt. art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy CIT.
Poniesione przez spółkę (w ramach zawartej umowy) wydatki na pokrycie kosztów działalności klubu sportowego, wyłącznie na: pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych (o ile nie będą to koszty poniesione na imprezę sportową będącą imprezą masową w rozumieniu art. 18ee ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT); utrzymania sportowców; realizację szkolenia sportowego; zakupu sprzętu sportowego; uczestnictwa w zawodach; pokrycia kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego, sfinansowania stypendiów sportowych i wynagrodzenia kadry szkoleniowej będą stanowić koszty poniesione na działalność sportową, o której mowa w art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT. Oczywiście jeśli ponoszenie tych wydatków wpłynie na poprawę warunków uprawiania sportu przez członków klubu sportowego, który otrzyma środki, lub zwiększy dostępność społeczności lokalnej do działalności sportowej prowadzonej przez klub.
Nie każdy przypadek taki sam
Mimo jednak spełnienia tej przesłanki spółka nie może skorzystać z ulgi, o której mowa w art. 18ee ustawy o CIT. Jak bowiem wynika z opisu stanu faktycznego klub sportowy prowadzi działalność gospodarczą (działa w formie spółki akcyjnej). Choć dochody uzyskiwane z tej działalności służą realizacji celów statutowych, to jednak statut klubu przewiduje, że zysk może zostać przeznaczony m.in. na podział dywidendy. To powoduje, że w tej sprawie nie mamy do czynienia z klubem sportowym niedziałającym w celu osiągnięcia zysku, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie. Nie zmienia tego okoliczność, że od początku istnienia klubu dywidenda na rzecz wspólników nie była wypłacana, a rzeczywisty sposób przeznaczenia zysku wskazuje na to, że działalność nie ma charakteru zarobkowego. Z przedstawionego w pytaniu stanu faktycznego wynika, że w umowie sponsoringowej spółka zastrzegła obowiązek poinformowania jej przez sponsorowanego, w przypadku przeznaczenia zysku na inny cel, tj. wypłatę dywidendy, co wskazuje, że ewentualna wypłata dywidendy nie stanowi wyłącznie „formalnego charakteru zapisu statutowego”. W konsekwencji sponsorowany przez spółkę klub nie spełnia kryterium klubu sportowego w rozumieniu art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie, bo działa w celu osiągnięcia zysku.
Podsumowując, pomimo, że opisane działania spółki mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT oraz mogą służyć realizacji działalności sportowej, to jednak w związku z faktem, że sponsorowany klub sportowy nie jest klubem, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie, do którego odsyła art. 18ee ustawy, spółka nie może skorzystać z ulgi na finansowanie działalności sportowej na podstawie art. 18ee ustawy CIT.
Zaprezentowane stanowisko podzielają również organy podatkowe (przykład to interpretacja indywidualna dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 8 listopada 2022 r., numer 0114-KDIP2-1.4010.92.2022. 1.JF).
Autor jest doradcą podatkowym
Podstawa prawna:
- ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm.)
- ustawa z 25 czerwca 2010 r. o sporcie (tekst jedn. Dz.U. z 2022 r., poz. 1599)
Co mówią przepisy
Ważne pojęcia i informacje
Sportem są wszelkie formy aktywności fizycznej, które przez uczestnictwo doraźne lub zorganizowane wpływają na wypracowanie lub poprawienie kondycji fizycznej i psychicznej, rozwój stosunków społecznych lub osiągnięcie wyników sportowych na wszelkich poziomach (art. 2 ust. 1 ustawy o sporcie). Działalność sportowa jest prowadzona w szczególności w formie klubu sportowego. Klub sportowy działa jako osoba prawna.
Klub sportowy, działający na obszarze danej jednostki samorządu terytorialnego, niedziałający w celu osiągnięcia zysku, może otrzymywać dotację celową z budżetu tej jednostki na podstawie uchwały, o której mowa w art. 27 ust. 2 ustawy o sporcie, z zastosowaniem przepisów ustawy o finansach publicznych w zakresie udzielania dotacji celowych dla podmiotów niezaliczanych do sektora finansów publicznych i niedziałających w celu osiągnięcia zysku. Zgodnie z art. 28 ust. 2 ustawy o sporcie, dotacja ta ma służyć realizacji celu publicznego, o którym mowa w art. 27 ust. 2 ustawy o sporcie, i może być przeznaczona w szczególności na:
- realizację programów szkolenia sportowego,
- zakup sprzętu sportowego,
- pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach,
- pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego,
- sfinansowanie stypendiów sportowych i wynagrodzenia kadry szkoleniowej
– jeżeli wpłynie to na poprawę warunków uprawiania sportu przez członków klubu sportowego, który otrzyma dotację, lub zwiększy dostępność społeczności lokalnej do działalności sportowej prowadzonej przez ten klub.
Przez masową imprezę sportową – w myśl art. 3 ust. 3 ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych – należy rozumieć imprezę masową mającą na celu współzawodnictwo sportowe lub popularyzowanie kultury fizycznej, organizowaną na:
a) stadionie lub w innym obiekcie niebędącym budynkiem, na którym liczba udostępnionych przez organizatora miejsc dla osób, ustalona zgodnie z przepisami prawa budowlanego oraz przepisami dotyczącymi ochrony przeciwpożarowej, wynosi nie mniej niż 1000, a w przypadku hali sportowej lub innego budynku umożliwiającego przeprowadzenie imprezy masowej – nie mniej niż 300,
b) terenie umożliwiającym przeprowadzenie imprezy masowej, na którym liczba udostępnionych przez organizatora miejsc dla osób wynosi nie mniej niż 1000.
Przez stypendium sportowe, o którym mowa w art. 18ee ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, rozumie się finansowane przez podatnika jednostronne, bezzwrotne świadczenie pieniężne, które jest przyznawane przez jednostki samorządu terytorialnego, ministra właściwego do spraw kultury fizycznej, organizacje pożytku publicznego lub kluby sportowe, za osiągnięcie określonego wyniku sportowego lub umożliwiające przygotowanie się do imprezy sportowej (art. 18ee ust. 3 ustawy o CIT).