Fiskus nie może wbrew przepisom ograniczać korzyści w CIT

W ramach tzw. Polskiego Ładu ustawodawca wprowadził nie tylko nowe ulgi i preferencje podatkowe, ale też ograniczenia niektórych przywilejów. Jedno z takich ograniczeń dotyczy spółek nieruchomościowych. Ważny wyrok dotyczący tej zmiany wydał 10 lutego 2023 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu (I SA/Po 790/22; nieprawomocny).

Sprawa dotyczyła spółki, która w maju 2022 r. wystąpiła o interpretację. Wyjaśniła, że wchodzi w skład międzynarodowej grupy kapitałowej działającej w branży nieruchomości magazynowych. Wnioskodawczyni zajmuje się głównie wynajem i jest spółką nieruchomościową w rozumieniu art. 4a pkt 35 ustawy o CIT. Jest właścicielką m.in. hali magazynowej – środka trwałego sklasyfikowanego w grupie 1 KŚT. Nieruchomość jest wykorzystywana tylko do działalności i spółka regularnie ponosi na nią wydatki związane z zarządzaniem oraz utrzymaniem. Hala została ujęta w bilansie spółki jako „nieruchomość inwestycyjna” w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 17 ustawy o rachunkowości i jest wyceniana według wartości godziwej. Podatniczka wyjaśniła też, że w ramach stosowanej polityki rachunkowości nieruchomość nie jest traktowana jako środek trwały, więc nie dokonuje od niej w odpisów amortyzacyjnych na podstawie ustawy o rachunkowości. Niemniej dla celów podatkowych hala magazynowa była i jest nadal traktowana jako środek trwały zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT. Do tej pory spółka dokonywała odpisów amortyzacyjnych od przyjętej wartości początkowej nieruchomości, które traktuje jako koszt w momencie ich dokonania.