Tak wynika z interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 25 października 2017 r. (0111-KDIB2-3.4011.151.2017.1.PB).
Spółka zajmująca się działalnością produkcyjną i handlową zamierza nabyć samochody osobowe z przeznaczeniem dla pracowników, którzy będą je wykorzystywać przy wykonywaniu obowiązków służbowych związanych z obsługą klientów na terenie kraju, ale również dla celów prywatnych, w tym dojazdu do pracy. Podstawą do użytkowania samochodu przez pracowników będzie umowa oraz regulamin korzystania z osobowych samochodów służbowych. Zgodnie z tym regulaminem, spółka będzie ponosiła koszty paliwa, a także koszty usług naprawy lub konserwacji, innych towarów i usług związanych z eksploatacją oraz koszty ubezpieczeń. W związku z tym, że spółka nie ustali miesięcznego limitu kilometrów, jakie pracownik może przejechać, wykorzystując samochód służbowy do celów prywatnych, a także nie zobowiąże pracowników do sporządzania informacji o przebiegu samochodu, nie będzie możliwe jednoznaczne stwierdzenie, które z tych kosztów oraz jaka ich część będą związane z użytkowaniem samochodów przez pracowników do celów prywatnych. Uprawnienie do używania samochodu służbowego spółka będzie uznawać za dodatkowy składnik wynagrodzenia pracownika, generujący przychód ze stosunku pracy. W związku z tym spółka (jako pracodawca) zamierza obliczać wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikom z tytułu wykorzystywania samochodów do celów prywatnych, zgodnie z art. 12 ust. 2a oraz ust. 2b ustawy o PIT.