Przepis ustawy o VAT, zwalniający z podatku usługi związane ze sportem i wychowaniem fizycznym, można stosować także do sportu niezawodowego. Nie muszą to nawet być zajęcia podejmowane regularnie. Tak wynika z interpretacji prawa podatkowego wydanej 22 września 2017 r. przez dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

O interpretację wystąpił klub sportowy, który zamierza prowadzić zajęcia sportowe nie tylko dla swoich członków, ale także szkółkę piłkarską dla ich dzieci. Klub zastrzegł przy tym, że taka działalność nie będzie prowadzona dla zysku. Młodzi sportowcy mają wpłacać klubowi tylko wpisowe oraz miesięczną składkę członkowską, które to opłaty mają jedynie pokrywać koszty działalności klubu. Chodzi szczególnie o najem obiektów sportowych, wynagrodzenie trenerów czy zakup sprzętu sportowego.

Zadane fiskusowi pytanie dotyczyło zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT. Przepis ten przewiduje zwolnienie z podatku dla usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczonych m.in. przez kluby sportowe. Jednym z warunków jest świadczenie usług „na rzecz osób uprawiających sport". W odniesieniu do młodych osób uczestniczących w szkółce piłkarskiej spełnienie tego warunku nie było jednak oczywiste.

Fiskus przyznał, że zwolnienie w takim przypadku może mieć zastosowanie. W obszernym uzasadnieniu przeanalizował nie tylko treść polskiej ustawy. Ponieważ zwolnienie dla sportu przewidziano także w dyrektywie o VAT, pojawiły się też odniesienia do dwóch wyroków Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawach usług związanych ze sportem. I tak w wyroku z 16 października 2008 r. w sprawie C-253/07 Canterbury Hockey Club Trybunał podkreślał, że zwolnienie należy uzależnić od charakteru świadczonych usług oraz ich związku ze sportem lub wychowaniem fizycznym.

Z kolei wyrok z 21 lutego 2013 r. w sprawie C-18/12 Mesto Żamberk interpretował ów charakter usług sportowych. Trybunał uznał w nim, że brzmienie art. 132 ust. 1 lit. m dyrektywy o VAT odnosi się do sportu szeroko rozumianego. Według unijnego Trybunału przepis ten „nie wymaga, aby aktywność sportowa była podejmowana na określonym poziomie, np. zawodowym, ani też, aby ta aktywność była podejmowana w określony sposób, tj. regularnie lub w sposób zorganizowany".

Do wywodów TS UE dodano jeszcze stwierdzenie, że zwolnienie z VAT ma na celu wspieranie aktywności sportowej przez „szerokie warstwy społeczeństwa".

W interpretacji przypomniano, że zwolnienie dla usług sportowych stosuje się pod warunkiem przewidzianym w art. 43 ust. 18 ustawy o VAT. Chodzi o to, by podmioty świadczące takie usługi nie osiągały w sposób systematyczny zysków z takiej działalności. Jeśli nawet tak się zdarzy, to zyski te mają być przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

numer interpretacji: 0111-KDIB3-2.40 12.402.2017.2.SR