Od marca 2016 r. zatrudniam pracownika, któremu powierzyłem samochód osobowy. Zgodnie z umową o pracę pracownik może korzystać z pojazdu także w celach prywatnych. Z pojazdu pracownik korzysta nieodpłatnie (ponosi jedynie koszty paliwa). W związku z udostępnieniem samochodu osobowego do celów prywatnych będę doliczać do przychodu pracownika 250 zł (pracownik korzysta z samochodu o pojemności silnika do 1600 cm3). Rozumiem, że wartość tego nieodpłatnego świadczenia dla pracownika będzie dla mnie kosztem uzyskania przychodów. Czy dobrze myślę, że wydatek z tego tytułu należy, tak jak wydatki na wynagrodzenie pracownika, wpisywać do kolumny 12 podatkowej księgi przychodów i rozchodów? – pyta czytelnik.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o PIT za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Do przychodów pracownika (ze stosunku pracy) zalicza się zatem m.in. wartość innych nieodpłatnych świadczeń zapewnianych pracownikowi.

W myśl art. 12 ust. 2a ustawy o PIT wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:

1) 250 zł miesięcznie – dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm3;

2) 400 zł miesięcznie – dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm3.

Za każdy dzień używania

W przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych przez część miesiąca wartość świadczenia ustala się za każdy dzień wykorzystywania samochodu do celów prywatnych w wysokości 1/30 tych kwot (zob. art. 12 ust. 2b ustawy o PIT).

Słusznie zatem Pan postępuje, doliczając do przychodu pracownika kwotę 250 zł miesięcznie jako wartość nieodpłatnego świadczenia przysługującego mu z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych.

Nie tylko wynagrodzenie

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o PIT (art. 22 ust. 1 ustawy o PIT).

Kosztami uzyskania przychodów są m.in. koszty pracownicze, tj. wydatki związane z zatrudnianiem pracowników (wynagrodzenie za pracę wraz z narzutami). Zatem wartość nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych może stanowić dla przedsiębiorcy koszt uzyskania przychodów (tzw. koszt pracowniczy).

Koszty podatkowe z tytułu nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi, tzn. z tytułu wykorzystywania przez niego samochodu służbowego do celów prywatnych, przedsiębiorca powinien wpisać w kolumnie 12 (wynagrodzenia w gotówce i w naturze) podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Co wynika z objaśnień

Jak czytamy w objaśnieniach do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, kolumna 12 jest przeznaczona do wpisywania wynagrodzeń brutto wypłacanych pracownikom (w gotówce i w naturze). Wynagrodzenia w naturze, jeżeli przedmiotem świadczeń w naturze są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej pracodawcy, wpisuje się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców, a w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia. Wpis robi się:

a) na podstawie listy płac lub innych dowodów, na których pracownik potwierdza własnym podpisem kwoty otrzymanych wynagrodzeń w gotówce i w naturze – w przypadku wypłaty wynagrodzenia w kasie,

b) na podstawie innych dowodów, np. dowodu potwierdzającego przekazanie wynagrodzenia na rachunek pracownika – jeżeli wynagrodzenie nie jest wypłacane w kasie.

Autor jest doradcą podatkowym