Środki trwałe używane sezonowo to składniki majątku, które w związku ze specyfiką działalności podatnika są wykorzystywane przez niego tylko w określonym okresie roku. W szczególności mogą to być motorówki, jachty, rowery wodne, domki kempingowe czy maszyny do zbioru płodów rolnych. Ustawodawca nakazuje je amortyzować w sposób szczególny, tylko w miesiącach ich używania.

Czytaj także: Cumowanie jachtów i motorówek a podatki

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od używanych sezonowo środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w okresie ich wykorzystywania. W tym przypadku wysokość odpisu miesięcznego ustala się przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie albo przez 12 miesięcy w roku (art. 16h ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i art. 22h ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT).

Rozliczenia na dwa sposoby

Dla używanych sezonowo środków trwałych wysokość odpisu miesięcznego może zostać ustalona na dwa sposoby:

- poprzez dokonanie tych odpisów w okresie ich wykorzystania, przy czym wysokość odpisu miesięcznego ustala się przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie, lub

- poprzez dokonanie tych odpisów w okresie ich wykorzystania, przy czym wysokość odpisu miesięcznego ustala się przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez 12 miesięcy w roku.

(interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 3 grudnia 2016 r., 0461-ITPB1.4511.898.2016.1.PSZ; interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 25 stycznia 2016 r., ITPB3/4510-592/15-4/AD).

Co istotne, w obu przypadkach odpisy amortyzacyjne ujmowane są w kosztach uzyskania przychodów tylko w miesiącach wykorzystywania środków trwałych (por. interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17 maja 2018 r., 0114-KDIP2-2.4010.123.2018.4.AZ).

W kosztach przez część roku

Jak wyjaśnił dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z 4 stycznia 2017 r. (0461-ITPB1.4511.896.2016.1.PSZ) „(...) Środki trwałe używane sezonowo to składniki majątku, które w związku ze specyfiką działalności podatnika są wykorzystywane przez podatnika tylko w określonym okresie roku. Poza sezonem te składniki majątku nie są wykorzystywane do prowadzonej działalności, jednak nie można uznać, że są zbędne lub nieprzydatne. (...)".

Przykład:

Przedsiębiorca (osoba fizyczna prowadząca podatkową księgę przychodów i rozchodów) nabył w kwietniu 2019 r. łódź motorową, która została przyjęta do używania w maju 2019 r. i wprowadzona wtedy do ewidencji środków trwałych. Łódź będzie wynajmowana klientom w sezonie urlopowym trwającym od początku maja do końca września. Załóżmy, że podatnik będzie amortyzował łódź motorową metodą liniową z zastosowaniem ustawowej 7-proc. rocznej stawki amortyzacyjnej, a wartość początkowa łodzi wynosi 90 000 zł.

Roczna kwota odpisu amortyzacyjnego od tej łodzi wyniesie: 6 300 (90 000 zł x 7 proc.). Jeżeli podatnik zdecyduje się:

- na pierwszy sposób, tj. podzieli roczną kwotę odpisów amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie (od maja do września, a więc pięć miesięcy), to miesięczny odpis amortyzacyjny wyniesie 1 260 zł (6 300 zł : 5 miesięcy);

- na drugi sposób, tj. podzieli roczną kwotę odpisów amortyzacyjnych przez 12 miesięcy w roku, to miesięczny odpis amortyzacyjny wyniesie 525 zł (6300 zł : 12 m-cy). W tym przypadku okres amortyzacji będzie dłuższy.

W obu wariantach podatnik będzie mógł rozliczać odpisy amortyzacyjne w miesiącu używania łodzi, tj. w 2019 r. za czerwiec, lipiec, sierpień i wrzesień, natomiast w latach następnych za miesiące od maja do września (interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 11 czerwca 2012 r., ITPB3/423-173/12/PS; interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 23 listopada 2007 r., ITPB1/415-175/07/PS).

Uwaga! Gdy przedsiębiorca jest organizacyjnie i technicznie przygotowany do świadczenia przez cały rok usług za pomocą środków trwałych zazwyczaj używanych sezonowo (np. wynajmu jachtu), to przepisy art. 16h ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i art. 22h ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT nie znajdą zastosowania (por. interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17 maja 2018 r., 0114-KDIP2-2.4010.123. 2018.4.AZ).

Autor jest doradcą podatkowym

Podstawa prawna: art. 22h ust. 1 pkt 3 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. DzU z 2018 r., poz. 1509 ze zm.)

art. 16h ust. 1 pkt 3 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. DzU z 2019 r. poz. 865)