Od 1 stycznia 2019 r. podatnik może zaliczać do kosztów uzyskania przychodów tylko 75 proc. wydatków związanych z używaniem samochodu w przypadku, gdy wykorzystuje ten samochód również do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością, czyli również do celów prywatnych (tzw. użytek mieszany). Czy limitem tym objęty jest również nieodliczony VAT? – pyta czytelnik.
Przez wydatki związane z używaniem samochodu należy rozumieć wydatki na paliwo, płyny hamulcowe, płyny do spryskiwaczy, oleje silnikowe i inne materiały eksploatacyjne, serwisowanie i naprawy, w tym części zamienne itp.
Czytaj także: Nowe prawo 2019: prywatny samochód w firmie
Wprowadzone ograniczenie dotyczy zarówno samochodów osobowych stanowiących środki trwałe podatnika, jak i używanych na podstawie leasingu operacyjnego, a także na podstawie umów najmu, dzierżawy itp. Do końca ub.r. wydatki na samochody stanowiące środki trwałe oraz na samochody używane na podstawie leasingu operacyjnego nie były w ogóle limitowane.
Przykład:
Podatnik w danym miesiącu poniósł z tytułu używania samochodu osobowego wydatki na paliwo (udokumentowane fakturami) w kwocie 1 000 zł plus 230 zł VAT. Połowa kwoty VAT (tj. 115 zł) stanowiła podatek naliczony i została odliczona zgodnie z przepisami o VAT. Podatnik nie prowadzi dla tego samochodu ewidencji przebiegu pojazdu oraz nie złożył informacji VAT-26, gdyż samochód wykorzystywany jest także na potrzeby prywatne pracowników. Jest to samochód o pojemności skokowej do 900 cm3. W danym miesiącu podatnik przejechał 1 000 km.
do 31 grudnia 2018 r.
od 1 stycznia 2019 r.
Samochód osobowy – środek trwały
Do 31 grudnia 2018 r. kosztem uzyskania przychodów była cała kwota netto zakupionego paliwa i VAT niestanowiącego podatku naliczonego, tj. łącznie 1 115 zł
Od 1 stycznia 2019 r. kosztem uzyskania przychodów jest tylko 75 proc. kwoty netto zakupionego paliwa i VAT niestanowiącego podatku naliczonego, tj. łącznie 836,25 zł (1 115 zł x 75 proc.). Podatnik nie musi prowadzić ewidencji przebiegu pojazdu.
Samochód osobowy używany na podstawie umów leasingu operacyjnego
Samochód osobowy używany na podstawie umowy najmu lub dzierżawy
Do 31 grudnia 2018 r. kosztem uzyskania przychodów była kwota wnikająca z kilometrówki, tj. 521,40 zł (1 000 km x 0,5214 zł), gdyż jest ona niższa od faktycznie poniesionych w danym miesiącu wydatków. Warunkiem zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania było prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu zgodnie z przepisami ustawy o CIT lub ustawy o PIT.
Ograniczenie wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego do działalności mieszanej nie dotyczy opłat za używanie samochodu osobowego ponoszonych na podstawie umowy leasingu, najmu lub dzierżawy zawartej przed 1 stycznia 2019 r. Oznacza to, że rata leasingu oraz czynsz najmu lub dzierżawy nie podlega temu ograniczeniu.
W praktyce, w przypadku niektórych umów leasingu, najmu lub dzierżawy opłaty ponoszone na podstawie tych umów zawierają obok raty leasingu (czynszu najmu lub dzierżawy) także opłaty z tytułu eksploatacji oddanego do używania na podstawie tych usług samochodu (np. koszty paliwa lub usługi serwisowania).
Od 1 stycznia 2019 r. na podstawie znowelizowanych przepisów art. 16 ust. 3b ustawy o CIT i art. 23 ust. 3b ustawy o PIT, do 75-proc. limitu odnoszącego się do wydatków zaliczanych do kosztów z tytułu używania samochodu osobowego nie są zaliczane opłaty (czynsz) z tytułu umowy leasingu, jak również opłaty (czynsz) z tytułu najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, chyba że opłaty te zostały skalkulowane w sposób obejmujący koszty eksploatacji samochodu osobowego.
Przykład:
Czynsz najmu wynosi 500 zł netto miesięcznie (plus VAT: 115 zł). Oprócz tego najemca jest obciążany kosztem usług serwisowych. 75-proc ograniczenie w zaliczaniu do kosztów dotyczy tylko opłaty z tytułu obciążenia najemcy kosztem usług serwisowych.
Poniesione wydatki, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT i art. 23 ust. 1 pkt 46 i 46a ustawy o PIT, oraz kwota, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT i art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o PIT, obejmują także podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o VAT nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w której zgodnie z przepisami o VAT podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy tego podatku (art. 16 ust. 5a ustawy o CIT i art. 23 ust. 5a ustawy o PIT). W ramach limitów obowiązujących od 1 stycznia 2019 r. w zaliczaniu do kosztów wydatków związanych z eksploatacją firmowego auta osobowego (75 proc. tych wydatków), uwzględnia się zatem również VAT, jeżeli zgodnie z odrębnymi przepisami nie stanowi on podatku naliczonego oraz naliczony VAT w tej części, w której zgodnie z przepisami o VAT podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy tego podatku.
Autor jest doradcą podatkowym
Podstawa prawna: art. 23 ust. 1 pkt 46, 46a i 47a oraz ust. 5a ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. DzU z 2018 r. poz. 1509 ze zm.)
art. 16 ust. 1 pkt 49a i 51 oraz ust. 5a ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. DzU z 2018 r. poz. 1036 ze zm.)