Nowa wersja Incoterms z 2010 r. wychodzi naprzeciw aktualnej praktyce gospodarczej i rozwojowi technologicznemu.
Ze względu na dynamizm zmian w zakresie wymiany międzynarodowej zdecydowano m.in. o bardziej precyzyjnym ustaleniu podziału kosztów między sprzedającego i kupującego, a także uwzględniono elektronizację obrotu dokumentami handlowymi. Jednak najistotniejsze modyfikacje polegają na usunięciu czterech reguł:
- DAF (delivered at frontier),
- DES (delivered ex ship),
- DDU (delivery duty unpaid),
- DEQ (delivered ex quay)
oraz wprowadzeniu w ich miejsce dwóch innych: DAP (delivered at place) i DAT (delivered at terminal).
Z perspektywy podatników uczestniczących w międzynarodowych łańcuchach dostaw towarów te zmiany, po pierwsze, wymuszają weryfikację, czy dotychczasowe procedury rozliczania VAT powinny zostać zaktualizowane czy nie.
W rezultacie zmian reguł Incoterms stosowanych w obrocie towarowym może się bowiem okazać, że zobowiązanym do rozliczenia VAT w łańcuchu dostaw będzie inny podatnik niż dotychczas.
Po drugie ci, którzy uzyskali korzystne interpretacje podatkowe oparte na Incoterms z 2000 r., mogą utracić ochronę prawnopodatkową wynikającą z tych interpretacji z uwagi na zmianę stanu faktycznego. W efekcie konieczne może okazać się wystąpienie z wnioskiem o wydanie nowej interpretacji prawa podatkowego.
To pokazuje, jak pozornie nieduże zmiany w zakresie zasad obrotu handlowego mogą wpływać na bezpieczeństwo podatkowe przedsiębiorców.
[i]Autor jest doradcą podatkowym, konsultant w MDDP Doradztwo Podatkowe[/i]
