Część firm ma swoje siedziby w miejscach, do których nie można dojechać środkami komunikacji publicznej. Niektórzy właściciele takich firm organizują więc zatrudnionym osobom przejazdy do zakładu pracy. Najczęściej przedsiębiorcy ci wynajmują przewoźnika, który autobusem zabiera pracowników z kilku miejsc, w których rano stawiają się o określonej godzinie.

Przewoźnik następnie dowozi te osoby do siedziby firmy. Natomiast po zakończeniu pracy odwozi je z powrotem.

W poszczególnych miesiącach liczba pracowników korzystających z takiego transportu się zmienia. Niektórzy bowiem przebywają na urlopach, w delegacjach służbowych, na zwolnieniach lekarskich itp. Natomiast posiadacze samochodów osobowych wolą w niektóre dni dojeżdżać do pracy własnymi autami.

W związku z tym wynagrodzenie przewoźnika najczęściej nie jest uzależnione od liczby przewożonych pracowników, gdyż nie wiadomo dokładnie, ilu z nich w danym miesiącu będzie faktycznie korzystało z dowozu.

Pracodawca często płaci co miesiąc przewoźnikowi wynagrodzenie będące iloczynem przejechanych kilometrów i ustalonej stawki za jeden kilometr. W niektórych natomiast przypadkach ustalana jest stała miesięczna kwota wynagrodzenia wypłacanego przez pracodawcę.

[srodtytul]Jak rozliczać dopłaty...[/srodtytul]

Wielu przedsiębiorców pokrywających koszty przejazdu zatrudnionych pracowników do miejsca pracy ma problemy z rozliczaniem tego rodzaju świadczeń. Nie wiedzą bowiem, czy powinni doliczać wartość takiego świadczenia do przychodów pracowników i pobierać zaliczkę na PIT, czy też nie.

Zgodnie z ustawą o PIT za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkie wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty. W szczególności są to wynagrodzenia zasadnicze, za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń.

[srodtytul]... i ustalać wartość świadczeń[/srodtytul]

W ustawie o PIT określono ponadto zasady ustalania wartości pieniężnej wspomnianych świadczeń. Zasady te można zastosować również w sytuacji, w której przedsiębiorca wykupuje usługę u przewoźnika dla określonej grupy pracowników w celu zapewnienia im przejazdu do zakładu pracy.

W takim przypadku wartością nieodpłatnego świadczenia uzyskanego przez danego pracownika będzie wartość wykupionej dla niego usługi. Wartość taką przedsiębiorca może ustalić, dzieląc faktycznie poniesione koszty przez liczbę pracowników, którym zapewniono możliwość dowozu do pracy.

Może się jednak zdarzyć, że przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej pracodawcy. W takim przypadku wartość nieodpłatnego świadczenia u pracownika ustala się według cen stosowanych wobec innych odbiorców.

W pozostałych przypadkach wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia ustala się na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy albo praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia. Wartość nieodpłatnego świadczenia stanowić więc może np. wysokość ceny biletu, jaki pracownik musiałby kupić, żeby dojechać do pracy.

[srodtytul]Bez znaczenia, ile razy korzystamy [/srodtytul]

Z wyjaśnień organów podatkowych wynika, że o powstaniu obowiązku podatkowego nie decyduje to, ile razy pracownik faktycznie skorzystał z przewozu zorganizowanego przez firmę, ale sam fakt otrzymania od pracodawcy świadczenia w postaci możliwości korzystania z danej usługi (np. wykupionej u przewoźnika). Na ten fakt zwrócono uwagę m.in. w [b]interpretacji indywidualnej dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 26 stycznia 2009 r. (IPPB2/415-1517/08-2/AK)[/b].

Zatem [b]wartość nieodpłatnego świadczenia otrzymanego przez pracownika w postaci zapewnienia dowozu do pracy – i z powrotem – stanowi jego przychód ze stosunku pracy. Przychód taki jest opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych.[/b]

[b]Przedsiębiorca, który pokrywa koszty dowozu pracowników do miejsca pracy, powinien więc wartość takiego świadczenia doliczyć do ich przychodów i pobrać zaliczkę na PIT.[/b]

[ramka][b]Przykład[/b]

Pan Jan przeniósł swoją firmę do nowej siedziby. Znajduje się ona daleko za miastem. Nie można tam dojechać środkami komunikacji publicznej. Postanowił zatem umożliwić zatrudnionym przez siebie osobom dojazd do pracy, zapewniając im zbiorowy transport. W tym celu właściciel firmy podpisał umowę z prywatnym przewoźnikiem o świadczenie usług polegających na przewozie pracowników.

Pan Jan rozlicza się z przewoźnikiem w sposób ryczałtowy, niezależny od ilości przewożonych osób. Z transportu może korzystać każdy pracownik firmy.

Pan Jan musi w takiej sytuacji ustalić wartość nieodpłatnego świadczenia – w postaci zapewnienia dowozu do pracy i z pracy – przypadającego na pracownika.

Wartość takiego świadczenia stanowi przychód tego pracownika ze stosunku pracy. Ponieważ przychód taki jest opodatkowany, pracodawca powinien potrącić i odprowadzić do urzędu skarbowego zaliczkę na PIT.[/ramka]