[b]Zatrudniamy pracowników spoza miejscowości, gdzie znajduje się zakład. Zapewniamy im bezpłatny przejazd do i z miejsca pracy środkiem transportu, za który płacimy co miesiąc ryczałt w stałej kwocie bez względu na liczbę transportowanych osób. Nie jesteśmy w stanie precyzyjnie ustalić, kto i kiedy korzystał z darmowego busa w danym miesiącu. Czy podwładni uzyskują w ten sposób przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń, który należało opodatkować i oskładkować?[/b]
Kwestie związane z dowozem pracowników do i z miejsca pracy, podobnie jak abonamenty medyczne, są kontrowersyjne. Istnieje zasada, że skoro nie możemy precyzyjnie obliczyć wartości otrzymanych przez pracowników świadczeń w naturze lub nieodpłatnych świadczeń, to nie powstaje przychód z tytułu stosunku pracy. Updof w art. 11 wyraźnie mówi, że przychodem podatkowym jest wartość uzyskanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Musi on być zindywidualizowany, konkretnie wyliczony i otrzymany. Jednak praktyka organów podatkowych w tym zakresie jest inna.
W [b]interpretacji indywidualnej z 24 września 2008 r. dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy (ITPB2/415-648/08IL)[/b] stwierdził: „gdy pracodawca wykupuje usługę przewoźnika dla określonej grupy pracowników, wartość uzyskanego nieodpłatnie świadczenia przez danego pracownika stanowić będzie wartość wykupionej przez pracodawcę usługi dla pracownika, w tym wartość ustalona poprzez podzielenie faktycznie poniesionych kosztów na ilość pracowników, którym zapewniono możliwość dowozu do pracy”. Jednocześnie wskazał, że „o powstaniu obowiązku podatkowego po stronie pracownika nie decyduje, ile razy pracownik faktycznie skorzystał z przewozu zorganizowanego przez zakład pracy, ale sam fakt otrzymania od pracodawcy świadczenia w postaci możliwości korzystania z danej usługi”.
W świetle tego stanowiska [b]przychód pracownika powstały na skutek podzielenia kosztów dowozu na ilość osób, mających możliwość dojazdu do i z pracy, jest opodatkowany, a w konsekwencji i oskładkowany.[/b]
