Faktura wystawiona przez radcę prawnego na rzecz spółki komandytowej, w której jest on komandytariuszem, będzie fakturą kosztową dla wszystkich wspólników spółki (również dla niego samego), proporcjonalnie do udziału w zysku przysługującego im w spółce.
Tak uznał dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu. Wydana przez niego interpretacja indywidualna potwierdza stanowisko podatnika wyrażone we wniosku (nr ILPB1/415-85/07/IM).
Podatnik, który wystąpił o interpretację, jest radcą prawnym. Prowadzi jako osoba fizyczna samodzielnie działalność gospodarczą. W zakres tej działalności wchodzi m.in. świadczenie usług prawniczych. Ponadto jest on komandytariuszem w spółce komandytowej, której działalność również obejmuje świadczenie usług prawniczych. Dlatego chciał wiedzieć, czy ma rację, uważając, iż wartość faktur VAT wystawionych na spółkę będzie stanowić koszt uzyskania przychodu tego komandytariusza.
Powołał się na art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT). Zgodnie z nim przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku. Stosownie zaś do art. 8 ust. 2 wymienionej ustawy zasadę tę stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów i strat.
We wniosku o interpretację wskazał też na art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o PIT, w myśl którego kosztem nie jest wartość pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w razie prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej – także małżonków i małoletnich dzieci wspólników.
Według wnioskodawcy intencją wprowadzenia tego przepisu było wyłączenie z kosztów wartości wynagrodzenia osoby prowadzącej działalność w formie spółki osobowej otrzymywanego na podstawie zawartych ze spółką umów: o pracę lub zlecenia i o dzieło wykonywanych osobiście. Nie chodziło zaś o wyłączenie z kosztów wartości pracy wspólnika prowadzącego działalność gospodarczą samodzielnie (poza spółką osobową). Na potwierdzenie swojego stanowiska powołał się nawet na orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z 24 stycznia 2001 r., który – jak twierdził – argumentował podobnie (sygn. SK 30/99).
Dyrektor poznańskiej Izby Skarbowej uznał stanowisko podatnika za prawidłowe. W uzasadnieniu wydanej interpretacji potwierdził, że ze względu na fakt, iż komandytariusz spółki jest osobą fizyczną, mają do niego zastosowanie przepisy art. 8 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
„Wydatki ponoszone przez spółkę na rzecz komandytariusza, który jest osobą fizyczną, tytułem wynagrodzenia z umów cywilnoprawnych, stanowią w całości koszt uzyskania przychodu spółki komandytowej, jeżeli zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.
Każdy wspólnik winien ujmować te koszty w przypadającej mu części jako koszty uzyskania przychodu w sposób określony przez spółkę
, tzn. w wielkości proporcjonalnej do udziału w zyskach spółki, stosując uregulowania przewidziane w ustawie o podatku dochodowym dla każdego wspólnika osobno” – napisał w uzasadnieniu organ podatkowy.
