Mimo że dopłata do wypoczynku może być składnikiem wynagrodzenia pracownika. Bonusy motywują do lepszej pracy, dlatego powinny być kosztem podatkowym jako wydatek na funkcjonowanie firmy.
Nie ma problemu, jeśli młodzieżowe wakacje sfinansowane są z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (dalej zfśs). Wtedy kosztem są same odpisy. Mówi o tym art. 23 ust. 1 pkt 7 lit. b) updof oraz art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b) updop.
Przypomnijmy, że zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych działalnością socjalną są m.in. usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku. Z art. 8 ust. 1 wynika natomiast, że przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej. Pracodawca musi więc ocenić sytuację każdego pracownika i dopiero wtedy zdecydować, czy przyznać świadczenie.
Kłopoty mogą się pojawić, jeżeli wsparcie przyznamy według kryterium socjalnego, ale nie sfinansowaliśmy go środkami zfśs. Nawet wtedy, gdy pracodawca w ogóle takiego funduszu nie utworzył. Zgodnie bowiem z art. 23 ust. 1 pkt 42 updof oraz art. 16 ust. 1 pkt 45 updop nie są kosztem wydatki pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Trudno jednak uznać za działalność socjalną wsparcie po równo wszystkich pracowników. Taki wydatek może być kosztem podatkowym na ogólnych zasadach. Tak też wynika z pisma Ministerstwa Finansów z 16 grudnia 1997 r. (PO 3-7802/BO-722-836/97) , w którym stwierdziło, że przyznanie świadczeń wszystkim pracownikom nie jest działalnością socjalną, o której mówi ustawa o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.
Także Sąd Najwyższy w wyroku z 20 sierpnia 2001 r. (I PKN 579/00) podkreślił: "wykluczone jest przyznawanie ulgowych usług i świadczeń z funduszu ogółowi zatrudnionych w tej samej wysokości, według zasady każdemu po równo. Doświadczenie życiowe pokazuje zarazem, że jest mało prawdopodobne, by dwie osoby uprawnione pozostawały w jednakowej sytuacji materialnej, życiowej i rodzinnej, a tylko taka (lub bardzo zbliżona) pozwalałaby na przyznanie świadczeń w tej samej wysokości".
Niestety, organy podatkowe często nie zgadzają się na odliczenie takich świadczeń (np. interpretacja Urzędu Skarbowego Warszawa-Wola z 30 sierpnia 2004 r., US 40DP/423/HKO/381/2004/22).
W takiej sytuacji dopłata będzie przychodem ze stosunku pracy, którego część (do 760 zł rocznie) jest zwolniona z podatku. Jednocześnie, jako element wynagrodzenia, dofinansowanie może być kosztem uzyskania przychodów pracodawcy.
