Tylko amortyzacja naliczana według tych zasad jest traktowana jako koszt podatkowy.
[srodtytul]Koszt tylko w okresie używania...[/srodtytul]
Podstawowym warunkiem uznania odpisu amortyzacyjnego od wartości środka trwałego za koszt uzyskania przychodów jest faktyczne wykorzystywanie tego składnika majątku na potrzeby działalności gospodarczej.
W myśl art. 16h ust. 1 pkt 3 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=3EC0892953EAF58605FEE453B6E7CBF6?id=115893]ustawy o CIT[/link] (odpowiednio art. 22h ust. 1 pkt 3 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=80474]ustawy o PIT[/link]) odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od używanych sezonowo środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w okresie ich wykorzystywania.
W tym wypadku wysokość odpisu miesięcznego ustala się przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez:
- liczbę miesięcy w sezonie albo
- przez 12 miesięcy w roku.
Odpisy amortyzacyjne mogą więc być kosztem podatkowym jedynie w okresie wykorzystywania środka trwałego, przepisy ustawy nie dają możliwości ich ujmowania jako kosztu podatkowego poza sezonem.
[srodtytul]...ale w kwocie jak za cały rok[/srodtytul]
Jednocześnie ustawodawca pozwala na zaliczenie do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych używanych sezonowo w takiej samej wysokości, jak gdyby były one używane nieprzerwanie przez cały rok (tak będzie, gdy podatnik zdecyduje się podzielić roczną kwotę amortyzacji przez liczbę miesięcy w sezonie).
Roczna kwota odpisów amortyzacyjnych będzie więc stała, a miesięczny odpis amortyzacyjny będzie w takim wypadku uzależniony od liczby miesięcy, w których środek trwały jest używany.
Przepisy nie obligują natomiast podatników do określenia stałej liczby miesięcy w „sezonie”, wskazują jedynie na niezmienność przyjętej metody amortyzacji.
[srodtytul]Decyduje charakter działalności[/srodtytul]
Przepisy ustawy nie definiują pojęcia używanych sezonowo środków trwałych.
Przyjmuje się, że kluczowe znaczenie ma w tym wypadku specyfika działalności podatnika. Przykładem może być tu działalność polegająca na wypożyczaniu turystycznego sprzętu wodnego.
Oczywiste jest, że ze względu na jej charakter wykonywana jest jedynie przez kilka miesięcy w roku. Z tego względu odpisy amortyzacyjne należy naliczać za okres, w którym środki trwałe są używane, tj. w miesiącach wykonywania działalności, czyli w okresie letnim.
Można również spotkać pogląd, że charakter środka trwałego determinuje jego „sezonowość”. Przykładem może być tu motocykl wykorzystywany w działalności gospodarczej jedynie przez kilka miesięcy w roku.
W tym wypadku nie działalność podatnika, bo ta jest prowadzona niezmiennie przez cały rok, ale możliwość używania składnika majątku, ze względu na jego specyfikę, decyduje o tym, że może być uznany za środek trwały używany sezonowo.
Innym przykładem środków trwałych wykorzystywanych jedynie przez kilka miesięcy w roku mogą być specjalistyczne maszyny rolnicze lub wyciąg narciarski.
[srodtytul]Kiedy rozpoczynamy naliczanie odpisów[/srodtytul]
Co do zasady odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych począwszy od miesiąca następnego po miesiącu wprowadzenia ich do ewidencji.
Jeżeli dany środek trwały został wprowadzony do ewidencji w trakcie sezonu, odpisy amortyzacyjne należy naliczać według tej ogólnej zasady.
Natomiast gdy składnik majątku wprowadzimy do ewidencji środków trwałych przed sezonem, odpisów amortyzacyjnych dokonujemy od pierwszego miesiąca sezonu.
[i]Autorka jest młodszą konsultantką w MDDP[/i]
