Bezpośrednio albo w formie odpisów amortyzacyjnych, jeśli zwiększyły wartość początkową środków trwałych bądź wartości niematerialnych i prawnych.

Zdarza się, że po rozpoczęciu działalności gospodarczej przedsiębiorca wprowadza do ewidencji środków trwałych np. samochód, który kupił do celów prywatnych, przed założeniem firmy. Może to zrobić, zakładając, że będzie go wykorzystywał dla celów tej działalności.

Wówczas odsetki od kredytu płacone za okres po wprowadzeniu samochodu do ewidencji będą kosztem uzyskania przychodu w momencie ich zapłaty.

Bywa również, że przedsiębiorca zaciąga kredyt konsumpcyjny w celu finansowania bieżących wydatków związanych z działalnością gospodarczą. Także w takiej sytuacji zapłacone odsetki może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

Jeśli jednak wydatkuje pozyskane w ten sposób środki na zakup lub wytworzenie składników majątku trwałego firmy, to odsetki naliczone do momentu przekazania środka trwałego/wartości niematerialnej i prawnej do używania będą zwiększały ich wartość początkową.

Nie są wówczas bezpośrednimi kosztami uzyskania przychodu, na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 33 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=80474]ustawy o PIT[/link], będą bowiem zawierały się w wartości początkowej, od której dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Natomiast odsetki naliczone i zapłacone po wprowadzeniu składnika majątku trwałego do ewidencji mogą być zaliczone do kosztów podatkowych bezpośrednio.

Jeśli więc kredyt został w całości bądź w części wydatkowany na działalność gospodarczą, nie ma znaczenia, że był zaciągnięty na cele prywatne. W razie częściowego wykorzystania uzyskanych środków na cele firmy istotne jest jednak, aby móc wykazać, jaka część kredytu została wydatkowana na działalność gospodarczą (bo tylko odsetki od tej części będą kosztem podatkowym, bezpośrednio lub pośrednio poprzez amortyzację).

Potwierdza to [b]interpretacja Izby Skarbowej w Katowicach z 21 września 2009 r. (IBPBI/1/415-506/09/RM)[/b], która stwierdziła, że przepisy ustawy o PIT „nie uzależniają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na spłatę odsetek i prowizji od pożyczek (kredytów), przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, od klasyfikacji czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu.

(…) nie można odmówić prawa do zaliczenia w koszty zapłaconych odsetek od kredytu zaciągniętego na imię i nazwisko podatnika np. na cel konsumpcyjny, w sytuacji gdy wykaże on związek między poniesionym wydatkiem a uzyskanym przychodem (art. 22 ust. 1 ww. ustawy)”.