Ich efekty widoczne są w przyszłych okresach rozliczeniowych. Firma powinna więc zaliczyć koszty dotyczące tych usług w dniu ich poniesienia. Tak zdecydował dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (nr IP-PB3-423-493/07-2/JG). Jego interpretacja ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (CIT) potwierdza stanowisko podatnika, który wystąpił z wnioskiem. Chodziło o rozstrzygnięcie, do którego roku podatkowego wnioskodawca (spółka produkująca wyroby z blachy) powinien zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów faktury wystawione 31 marca 2007 r., a dotyczące usług wykonanych w 2006 r.
Faktury te dokumentowały m.in. pomoc w zakresie administracyjnym, doradztwo w zakresie optymalizacji kosztów, pomoc w kontaktach z bankami, doradztwo w zakresie technologii produkcji i rozwoju technicznego oraz wsparcie w negocjacjach z klientami i dostawcami. Usługi te zostały wykonane w 2006 r. Ponieważ zaś rok podatkowy spółki pokrywa się z rokiem kalendarzowym, przeto zeznanie CIT-8 za 2006 r. firma złożyła pod koniec marca 2007 r.
Zdaniem podatnika koszty te – ze względu na to, że zostały poniesione przez firmę w 2007 roku – powinny być potrącone w dniu ich poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.
Zgodnie zaś z art. 15 ust. 4e tej ustawy za dzień poniesienia kosztu uważa się dzień, na który został on ujęty w księgach rachunkowych (tj. zaksięgowany) na podstawie otrzymanej faktury, rachunku albo innego dowodu. Z wyjątkiem jednak sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.
Jak twierdził wnioskodawca, wspomnianych kosztów nie można powiązać ściśle z przychodami jednego roku podatkowego. Koszty ogólnego doradztwa dotyczą więcej niż jednego roku, przy czym nie jest możliwe określenie proporcji, w jakiej można byłoby je przypisać do poszczególnych lat podatkowych. Dlatego uznał, że koszty te powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich zarachowania, czyli w kwietniu 2007 r., i ujęte podczas wyliczania dochodu za ten właśnie rok.
Takiego samego zdania był dyrektor warszawskiej izby skarbowej. W uzasadnieniu interpretacji wyjaśnił ponadto, iż koszty ponoszone przez podmiot gospodarczy można podzielić na koszty bezpośrednie oraz pośrednie. Do pierwszych należą wydatki, które ściśle (bezpośrednio) są związane z określonymi przychodami firmy. Do drugich zaliczyć należy te wydatki, które bezpośrednio nie wpływają na uzyskanie przychodów, ale od ich poniesienia uzależnione jest sprawne funkcjonowanie przedsiębiorstwa.
Ustalając, czy dany koszt jest bezpośrednio związany z przychodem, należy więc rozstrzygnąć, czy można wydatek powiązać z przychodem osiągniętym w roku podatkowym. Ustalić też trzeba, w którym okresie rozliczeniowym podatnik może dokonać potrącenia kosztów podatkowych. W tym konkretnym wypadku wydatki te będą potrącane w roku, w którym zostały poniesione. Jak podkreślił autor interpretacji, w związku z tym, że usług w zakresie administracji, pomocy w kontaktach z bankami czy usług wsparcia w negocjacjach z klientami i dostawcami nie można bezpośrednio powiązać z określonymi przychodami osiąganymi przez podatnika – mają one charakter kosztów pośrednich. Wobec tego wnioskodawca powinien zaliczyć koszty dotyczące tych usług w dacie ich poniesienia, czyli w kwietniu 2007 roku.
