Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił decyzję, którą fiskus ustalił podatnikowi 6705 zł podatku od spadków i darowizn.
Spór miał związek ze spadkobraniem po zmarłym w lipcu 2016 r. krewnym podatnika. Z akt wynikało, że pod koniec 2017 r. sąd potwierdził nabycie na podstawie testamentu praw do spadku po rodzeństwie matki podatnika. Orzeczenie się uprawomocniło i spadkobierca 29 marca 2018 r. wysłał fiskusowi zeznanie o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych (SD-3), w którym ujawnił, że w skład masy spadkowej wchodzi 70 tys. zł. Zaznaczył jednak, że kwota ta została przekazana za życia spadkodawcy. Do zeznania dołączył dwa oświadczenia. Z jednego wynikało, że zobowiązał się w zamian za kwotę uzyskaną ze sprzedaży działki należącej do wuja zapewnić mu dożywotnio i nieodpłatnie: mieszkanie oraz pochówek. W drugim zmarły wyrażał wolę, aby mieszkanie, w które zainwestował majątek życia, zostało potraktowane jako w całości ofiarowane wyłącznie siostrzeńcowi.
Czytaj także: Podatek od spadków i darowizn: kiedy rodzinna darowizna nie wywołuje podatkowych obowiązków
Urzędnicy uznali jednak, że w sprawie doszło do darowizny 70 tys. zł, i ostatecznie zażądali podatku. Podatnik bronił się, że danina powinna być mniejsza, bo z pieniędzy za życia spadkodawcy zostało sfinansowane jego mieszkanie.
Fiskus stwierdził jednak, że podatnik nie zgłosił do opodatkowania darowizny, a skoro jej nabycie zostało następnie stwierdzone pismem, to obowiązek podatkowy powstał z chwilą jego sporządzenia, tj. 16 stycznia 2016 r. Ponadto tylko udokumentowane wydatkowanie kwot na polecenie obciążające darowiznę może być odliczone od podstawy opodatkowania.
Podatnik zaskarżył decyzję. WSA ją uwzględnił, ale z innych powodów, niż chciał skarżący. Zdaniem WSA w sprawie nie było podstaw do uznania, że okolicznością decydującą o momencie powstania obowiązku podatkowego było sporządzenie oświadczenia. Zdarzeniem tym było wydanie obdarowanemu darowizny, bo z tą chwilą umowa jest uważana za ważną, bez względu na formę, w jakiej oświadczenia zostały złożone. Dlatego w ocenie sądu fiskus dokonał wadliwej oceny materiału dowodowego.
Przyznał mu jednak rację, że tylko zgodnie z przepisami udokumentowane wydatkowanie kwot na polecenia obciążające darowiznę może być odliczone od podstawy opodatkowania. Dowody te muszą mieć postać sformalizowaną, potwierdzającą określone fakty.
Wyrok nie jest prawomocny.
Sygnatura akt: I SA/Gd 491/21
