Tak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 maja 2017 r. (2461-IBPB-1-3.4510.52.2017.1.SK).

W analizowanym stanie faktycznym spółka chciała zweryfikować istniejące powiązania z Agencją w świetle art. 11 ustawy o CIT, a w rezultacie ocenić, czy dla transakcji realizowanych pomiędzy spółką a Agencją istnieje obowiązek sporządzenia dokumentacji z art. 9a ustawy o CIT. Większościowym wspólnikiem spółki był fundusz inwestycyjny zamknięty aktywów niepublicznych (78,35 proc. udziałów) zarządzany przez Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych. Całościowym udziałowcem Towarzystwa Funduszy Inwestycyjnych był natomiast Bank Gospodarstwa Krajowego będący podmiotem Skarbu Państwa. Z drugiej strony jedynym akcjonariuszem Agencji był Skarb Państwa.

Zdaniem spółki, taka struktura nie kreowała powiązań w rozumieniu art. 11 ustawy o CIT, a w rezultacie nie istniał obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej z art. 9a ustawy o CIT, z czym nie zgodził się Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. Jego zdaniem w związku z tym, że:

- udziałowcem w spółce jest fundusz inwestycyjny zarządzany przez Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych, w którym całość udziałów posiada Bank Gospodarstwa Krajowego będący państwowym bankiem rozwoju stanowiącym własność Skarbu Państwa, a

- jedynym akcjonariuszem Agencji jest Skarb Państwa,

- to ta sama osoba prawna (Skarb Państwa) bierze pośrednio udział w kontroli spółki i bezpośrednio w kontroli Agencji, co wypełnia przesłankę wskazaną w art. 11 ust. 4 pkt 2 ustawy o CIT, do uznania spółki i Agencji za podmioty powiązane.

W rezultacie takiej wykładni, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji 2461-IBPB-1-3.4510.52.2017.1.SK wskazał, że w takiej sytuacji ciąży na spółce obowiązek udokumentowania transakcji realizowanych z Agencją.

Komentarz eksperta

Joanna Pachnik, menedżer w Zespole Cen Transferowych w Dziale Doradztwa Podatkowego EY

Komentowana interpretacja jest kolejną interpretacją (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 8 marca 2016 r., II FSK 4000/13) podtrzymującą restrykcyjną wykładnię obowiązku dokumentacyjnego dla podmiotów powiązanych przez wspólnego udziałowca jakim jest Skarb Państwa, bazującą w głównej mierze na literalnym brzmieniu przepisów podatkowych.

Pomimo, iż wiele transakcji pomiędzy podmiotami Skarbu Państwa jest realizowanych na warunkach w pełni rynkowych i nie niesie ze sobą ryzyka nadużycia (np. zakup paliwa na stacjach Orlen przez PLL Lot, czy energii od PGE przez KGHM), to przepisy wprost nie przewidują zniesienia obowiązku dokumentowania takich transakcji.

Dla spółek z udziałem Skarbu Państwa oznacza to w praktyce, że wszelkie transakcje z innymi spółkami powiązanymi poprzez udziałowca jakim jest Skarb Państwa powinny być właściwie udokumentowane, co w wielu przypadkach może być znaczącym obciążeniem administracyjnym, ze względu na konieczność monitorowania relacji z dużą liczbą podmiotów.

Wydaje się, że takie podejście nie w pełni odzwierciedla celowościową wykładnię art. 11 ustawy o CIT, którego celem jest przede wszystkim przeciwdziałanie nadużyciom podatkowym wynikającym z relacji wewnątrzgrupowych. Co więcej, może budzić także wątpliwości w świetle nowych obowiązków dokumentacyjnych.

Z tego względu miejmy nadzieję, że w praktyce wygra jednak pragmatyzm i zdroworozsądkowe podejście.