Tak uznała Izba Skarbowa w Warszawie w interpretacji z 28 lutego 2017 r. (1462-IPPB4.4511.1349.2016.2.AK).

Pracownik fińskiej spółki, która należy do grupy kapitałowej spółek z branży informatycznej, został oddelegowany do pracy na rzecz polskiej spółki na okres dwóch lat. W trakcie pobytu w Polsce pozostaje zatrudniony przez fińską spółkę, która wypłaca jego wynagrodzenie oraz odprowadza należne składki na ubezpieczenia społeczne do fińskiego systemu ubezpieczeń.

Jednym ze świadczeń przysługujących delegowanym pracownikom od spółki goszczącej (spółki polskiej) jest zapewnienie nieodpłatnego zakwaterowania, tzn. pomoc w znalezieniu mieszkania oraz pokrycie kosztów jego najmu. Pracownik samodzielnie pokrywa natomiast koszty związane z bieżącą eksploatacją lokalu.

Finansowanie świadczeń niepieniężnych w postaci udostępnienia pracownikowi bezpłatnego zakwaterowania, jest związane z pozostawaniem przez niego w stosunku pracy ze spółką fińską i wynika z postanowień tzw. listu oddelegowującego regulującego zakres świadczeń przysługujących pracownikowi w trakcie trwania oddelegowania.

Pracownik wystąpił z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej skutków podatkowych otrzymania dodatkowych świadczeń. Jego zdaniem finansowanie wydatków na pokrycie zakwaterowania oraz dodatkowych usług takich jak pomoc w poszukiwaniu mieszkania w czasie jego oddelegowania do pracy w Polsce, nie stanowi dla niego przychodu ze stosunku pracy, ponieważ koszty te związane są z wykonywaniem przez niego obowiązków wynikających z umowy o pracę/listu oddelegowującego. Co więcej, pracownik twierdził, że jego pracodawca ponosi te wydatki w celu zapewnienia efektywności i wydajności pracy, co w ostatecznym rozrachunku prowadzi do wygenerowania zysku dla spółki. W konsekwencji pracownik twierdził, że nie ma obowiązku naliczania i odprowadzania podatku w tym zakresie.

Organ podatkowy uznał stanowisko pracownika za nieprawidłowe i wskazał, że wartość świadczeń dodatkowych jest przychodem podlegającym opodatkowaniu. Pracownik zobowiązany jest do samodzielnego obliczania zaliczek na podatek od przychodów osiągniętych z zagranicznej umowy o pracę, przy czym poza kwotą wynagrodzenia i innych wypłat wynikających z umów o pracę/listu oddelegowującego, w kalkulacji zaliczki powinien uwzględnić również wartość dodatkowych świadczeń.

Komentarz eksperta

Aleksandra Sak, konsultantka w Dziale Prawnopodatkowym PwC

Interpretacja warszawskiej izby wpisuje się w niekorzystną dla podatników linię orzeczniczą. Nie budzi wątpliwości zarówno w zakresie ustalenia źródła przychodu, do jakiego można zaliczyć dodatkowe świadczenia przysługujące pracownikom oddelegowanym, jak i sposobu ich rozliczenia.

Mimo prób powoływania się przez pracowników delegowanych na wyrok Trybunału Konstytucyjnego (K7/13 z 8 lipca 2014 r.) dotyczący opodatkowania przychodów z nieodpłatnych świadczeń, w ostatnim czasie organy podatkowe zgodnie twierdzą, że wszelkie świadczenia przysługujące pracownikowi oddelegowanemu, pozostające w związku ze stosunkiem pracy, powinny być traktowane jako element wynagrodzenia i są przychodem ze stosunku pracy.

W przypadku zapewnienia przez pracodawcę nieodpłatnego zakwaterowania oddelegowanemu pracownikowi, zdaniem organu, występuje świadczenie, którego otrzymanie jest związane z wykonywaniem zadań służbowych w miejscu oddelegowania, tj. w nowym miejscu pracy przyjętym i zaakceptowanym przez pracownika w drodze porozumienia stron.

Organ podatkowy przywołał jednocześnie korzystne dla podatników orzecznictwo sądów administracyjnych dotyczące świadczeń przysługujących pracownikom mobilnym (m.in. wyrok NSA z 19 września 2014 r., II FSK 2280/12). Pracownikiem mobilnym jest np. przedstawiciel handlowy czy kierowca, których miejscem pracy jest określony w umowie o pracę obszar (np. województwo lub kraj), a nie stałe skonkretyzowane miejsce. Oddelegowanie polega natomiast na czasowej zmianie miejsca wykonywania pracy poprzez wypowiedzenie jej dotychczasowych warunków. Organ stwierdził, że oddelegowania sensu stricto nie można utożsamiać z pracą mobilną lub podróżą służbową. Nie sposób zatem, zdaniem organu, zastosować analogicznego rozwiązania do pracownika oddelegowanego i uznać, że zapewnienie bezpłatnego zakwaterowania oddelegowanemu pracownikowi leży wyłącznie w interesie pracodawcy oraz służy wyłącznie realizacji obowiązku pracowniczego, tak jak ma to miejsce w przypadku pracownika mobilnego.

W niektórych przypadkach oddelegowania pracowników mamy jednak do czynienia z sytuacją bardzo podobną do sytuacji pracownika mobilnego. Na przykład, gdy pracownik delegowany nie przenosi się do nowego miejsca pracy z rodziną, tj. rodzina i stałe miejsce zamieszkania pozostają w dotychczasowym miejscu, a pracownik przebywa w miejscu delegowania tylko w okresie wykonywania pracy, wracając na weekendy, dni wolne i święta do swojego stałego miejsca zamieszkania. W takich sytuacjach pokrywanie przez pracodawcę kosztów zakwaterowania czy dojazdów do miejsca pracy nie powinno prowadzić do powstania przychodu dla pracownika delegowanego, który realizuje swój pracowniczy obowiązek w interesie pracodawcy. Organ podatkowy w tym i w innych podobnych przypadkach w ostatnim okresie nie zgodził się jednak z tym stanowiskiem.