Tak rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny, który przyjrzał się sprawie złożonych przez spółkę z o.o. ale nie przyjętych przez urząd skarbowy korekt deklaracji VAT-7.
Wiosną ubiegłego roku naczelnik skarbówki wydanym postanowieniem orzekł o uznaniu korekt deklaracji za bezskuteczne. Dokumenty miały dotyczyć podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące lat: 2005, 2006 oraz 2007. Spółce nie pomogło wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, ani skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
WSA odrzucił sprawę korekt jako niedopuszczalną. Sąd był zdania, że zaskarżone postanowienie naczelnika US nie jest ani postanowieniem wydanym w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie, ani postanowieniem kończącym postępowanie, czy tym bardziej postanowieniem rozstrzygającym sprawę co do istoty – na które można, zgodnie z procedurą prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, poskarżyć się do sądu administracyjnego.
Wywodził dalej, że akty lub czynności z zakresu administracji publicznej muszą dotyczyć określonych uprawnień lub obowiązków, czyli stwierdzać, potwierdzać lub odmawiać stwierdzenia lub potwierdzenia określonych uprawnień lub obowiązków. Natomiast jak wynika z akt sprawy, zaskarżone postanowienie dotyczyło jedynie uznania korekt deklaracji VAT-7 za bezskuteczne i nie rodziło bezpośrednich skutków w sferze prawno-majątkowej spółki.
Problem rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny, który 19 lutego 2014 roku nakazał WSA w Warszawie merytoryczne zbadanie skargi. Sąd orzekł, iż postanowienie o stwierdzeniu bezskuteczności korekt deklaracji powinno podlegać kontroli sądowoadministracyjnej jako akt, który w sposób istotny rzutuje na sferę praw i obowiązków podatnika.
Zdaniem NSA złożenie skutecznej korekty deklaracji podatkowej pozwala na skuteczne dochodzenie roszczeń na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej. Sąd podniósł, że „w przypadku bowiem, gdy tak jak w niniejszej sprawie rozliczenie podatku VAT za okresy objęte korektą wynikało ze złożonych deklaracji podatkowych, to aby wykazać nadpłatę, która z tych deklaracji wcześniej nie wynikała potrzebne było w pierwszej kolejności skuteczne skorygowanie tych deklaracji."(I FSK 2115/13).
Orzeczenie jest prawomocne.
