Naczelny Sąd Administracyjny uwzględnił skargę kasacyjną fiskusa w sprawie dotyczącej interpretacji podatkowej. Uznał, że to zainteresowany uzyskaniem indywidualnej interpretacji podatkowej formułuje, uzasadnia i przedstawia wniosek o jej wydanie we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność. Dlatego w ocenie NSA fiskus nie miał obowiązku kierować do spółki dodatkowych pytań (sygnatura akt: II FSK 2619/11).

We wniosku o interpretację firma wyjaśniła, że jest częścią międzynarodowej grupy. Funkcjonowanie w ramach grupy umożliwia jej korzystanie z wiedzy i doświadczenia pracowników innych jednostek, m.in. wymianę pracowników. W związku z tym podatniczka zatrudnia pracowników ze Szwecji. Są  angażowani na umowę o pracę, a zadania świadczą na terytorium Polski.

Z wniosku wynikało, że szwedzki system emerytalny jest rozszerzony o składki na ubezpieczenie emerytalne ITP. Jest to ubezpieczenie społeczne, obowiązkowe dla pracodawców szwedzkich, którzy zawarli umowę ze szwedzkimi związkami zawodowymi. Gdy pracownik świadczy pracę na rzecz polskiej spółki, szwedzka firma zobowiązana jest do opłacania składek na dodatkowe ubezpieczenie społeczne. Polska firma zapytała, czy wydatki związane z ITP mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w myśl ustawy o CIT.

Fiskus odpowiedział, że nie. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił interpretację. W jego ocenie we wniosku skarżącej nie wskazano wyraźnie, że zapłacenie ubezpieczenia ITP warunkuje zawarcie umów oddelegowania pracowników. Tymczasem takie właśnie pytanie należało skierować do spółki, i dopiero po uzupełnieniu opisu stanu faktycznego o ten niezbędny element, udzielić odpowiedzi.

Fiskus nie zgodził się z tym stanowiskiem i wygrał. NSA stwierdził, że wniosek o wydanie interpretacji nie zawierał sformułowania, że zapłacenie, czy też refinansowanie kosztów ITP stanowi niezbędny warunek zawarcia umów o pracę. Skoro podatnik tego nie wskazał, to fiskus nie miał obowiązku się o to dopytywać.

W ocenie sądu organ wydający interpretację ani kontrolujący ją sąd administracyjny nie są uprawnione do wymagania, aby wniosek przedstawiał okoliczności stanu faktycznego, od których uzależnione może być dokonanie określonej oceny zastosowania podatkowego prawa materialnego.

Uzupełnianie stanu faktycznego już po wydaniu interpretacji nie jest prawnie skuteczne. Zainteresowany może jednak ponownie wystąpić o wydanie interpretacji, zawierając we wniosku treści jego zdaniem potrzebne, które wcześniej zostały pominięte. Wyrok jest prawomocny.