Tak wynika z interpretacji Izby Skarbowej w Łodzi z 3 grudnia 2012 r. (IPTPP1/443-756/12-4/IG).
Podatnik zamierza wykonać roboty budowlane, których celem ma być m.in. wykonanie opaski z kostki brukowej na już istniejącej opasce oraz wykonanie dojść do drzwi wejściowych. We wniosku o interpretację podatnik spytał, czy w tym przypadku znajdzie zastosowanie obniżona stawka VAT, w wysokości 8 proc. Jego zdaniem do obiektu wspólnot mieszkaniowych zalicza się, obok bryły budynku, także to, co do budynku przylega, zatem w tym przypadku również opaskę i dojścia do klatek schodowych.
Organ podatkowy uznał przedstawione stanowisko za nieprawidłowe. Stwierdził, że z art. 42 ust. 12 ustawy VAT oraz § 7 ust. 1 pkt 2 i 3 rozporządzenia ministra finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że zastosowanie stawki VAT w wysokości 8 proc. jest możliwe wyłącznie w odniesieniu do prac wykonanych w bryle budynku.
Natomiast w przypadku robót zewnętrznych na obiektach objętych społecznym programem mieszkaniowym, związanych z infrastrukturą towarzyszącą, należy stosować stawkę podstawową. Zdaniem organu wynika to z tego, że czynności będące przedmiotem interpretacji można bez problemu rozdzielić na wykonane wewnątrz bryły budynku oraz wykonane poza nią.
Kamil Chmielewski doradca podatkowy, konsultant w Dziale Prawnopodatkowym PwC
Komentuje Kamil Chmielewski doradca podatkowy, konsultant w Dziale Prawnopodatkowym PwC
Problem poruszony w omawianej interpretacji budzi wiele kontrowersji.
Ich powodem jest art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy VAT, zgodnie z którym do 31 grudnia 2007 r. roboty budowlano-montażowe, remonty i roboty konserwacyjne związane z infrastrukturą towarzyszącą były opodatkowane preferencyjną stawką VAT.
Natomiast z dniem 1 stycznia 2008 r. w stosunku do robót budowlano-montażowych, remontów i robót konserwacyjnych związanych z infrastrukturą towarzyszącą zastosowanie znajduje stawka podstawowa VAT.
Jeśli chodzi o stawkę preferencyjną, to zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy VAT oraz § 7 ust. 1 pkt 2 i 3 rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług ma ona w dalszym ciągu zastosowanie w przypadku dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji, robót konserwacyjnych lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.
Wprowadzona nowelizacja doprowadziła zatem do sytuacji, w której prawidłowe zakwalifikowanie poszczególnych usług do właściwej kategorii związanych bądź to z infrastrukturą towarzyszącą, bądź z budownictwem objętym społecznym programem mieszkaniowym, a co za tym idzie do właściwej stawki VAT, powoduje liczne problemy praktyczne.
W orzecznictwie sądów administracyjnych istnieje pogląd, zgodnie z którym o tym, jaką stawkę zastosować, decyduje funkcjonalny związek wykonywanych prac remontowo- budowlanych z budownictwem objętym społecznym programem mieszkaniowym, a nie miejsce, w którym te prace są przeprowadzane (wyrok NSA z 20 kwietnia 2011 r., I FSK 499/10).
Jednak w związku z rozbieżnościami, jakie pojawiły się również w wyrokach NSA w tej kwestii, prezes NSA we wniosku BO-4660-44/12 z 13 listopada 2012 r. zwrócił się z wnioskiem o wydanie uchwały NSA w tym zakresie.
Moim zdaniem argumentacja zaproponowana przez Izbę Skarbową w Łodzi jest dyskusyjna. W konkretnych przypadkach może ona prowadzić do sztucznego dzielenia jednolitej z ekonomicznego punktu widzenia usługi, np. wykonania przyłącza gazowego, na dwie części, gdzie prace na odcinku od gazociągu głównego do budynku są opodatkowane stawką podstawową. Natomiast do robót związanych z budową przyłącza, wykonanych wewnątrz budynku, stosuje się stawkę preferencyjną.
Przeciwko sztucznemu dzieleniu usługi złożonej z kilku czynności, w celu zastosowania różnych stawek VAT w odniesieniu do każdej z tych czynności, wypowiedział się Europejski Trybunał Sprawiedliwości w orzeczeniu C-349/96 Card Protection Plan Ltd.
Przypominając ten
wyrok, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w orzeczeniu z 3 grudnia 2009 r. (I SA/Wr 1435/09)
stwierdził, że tym bardziej na potrzeby VAT nie należy dzielić jednorodnej usługi.