Tak wynika z interpretacji Izby Skarbowej w Łodzi z 7 sierpnia 2012 r. (IPTPB3/423- -188/12-2/GG).
Spółka przeznacza środki pozyskane z kredytów, pożyczek i obligacji zarówno na działalność inwestycyjną, jak i bieżącą, w tym na wypłatę dywidendy. Stosowany przez spółkę model alokacji kosztów wynagrodzenia finansowania zewnętrznego pozwala na wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów odsetek zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji, wobec czego art. 16 ust. 1 pkt 12 ustawy o CIT nie znajduje w jej sprawie zastosowania.
W związku z tym, we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej spółka stwierdziła, że koszty finansowania zewnętrznego przeznaczonego na wypłatę dywidendy mogą zostać zaliczone do kosztów podatkowych. Są one bowiem warunkiem zachowania płynności finansowej i niezakłóconego prowadzenia działalności gospodarczej przez spółkę, a więc umożliwiają powstanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.
Organ podatkowy uznał to stanowisko za nieprawidłowe. Wypłata dywidendy ma związek z czystym zyskiem podlegającym podziałowi, a nie z przychodami. W konsekwencji kwota dyskonta od wyemitowanych przez spółkę obligacji oraz odsetki od kredytów i pożyczek wykorzystanych na wypłatę dywidendy nie są związane z wydatkami będącymi kosztami podatkowymi i nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.
Komentuje Piotr Kopeć, konsultant w dziale prawnopodatkowym PwC
Komentowana interpretacja jest kolejnym przykładem na istnienie wątpliwości dotyczących prawidłowej kwalifikacji wydatków związanych z zewnętrznym finansowaniem wypłaty dywidendy.
Po uchwale składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 12 grudnia 2011 r. (II FPS 2/11) wydawało się, że kwestia ta została ostatecznie rozstrzygnięta na niekorzyść podatników. W uchwale tej NSA stwierdził, że odsetki oraz inne wydatki związane z kredytem zaciągniętym przez spółkę na wypłatę dywidendy nie są kosztem uzyskania przychodów. Sąd wskazał, że środki z kredytu nie są przychodem podatkowym, a więc wydatki związane z tym kredytem nie mogą być kosztem podatkowym. Nie można także uznać, że wystarczającą przesłanką do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów jest ogólnie sformułowana konieczność zapewnienia płynności finansowej spółki, z pominięciem faktu, że to sami wspólnicy spółki zdecydowali o wypłacie dywidendy w określonej wysokości.
Nadzieję podatnikom dał jednak wyrok NSA z 3 kwietnia 2012 r. (II FSK 249/12), w którym sąd zaprezentował przeciwne stanowisko, wskazując, że zaciągnięty przez spółkę kredyt na wypłatę dywidendy zabezpiecza źródło przychodów, jakim jest działalność gospodarcza i zapobiega utracie płynności finansowej. Co ciekawe, skład orzekający w tej sprawie najpierw zawiesił postępowanie w oczekiwaniu na podjęcie uchwały z 12 grudnia 2011 r., a później nie uwzględnił płynących z niej wniosków.
"Parkiet" nagrodzi elitę rynku kapitałowego
W omawianej interpretacji wnioskodawca, powołując się m.in. na kwietniowe orzeczenie, argumentował, że gdyby nie wypłacił dywidendy ze środków uzyskanych z pożyczek lub emisji obligacji, musiałby zbyć część aktywów, co miałoby negatywny wpływ na prowadzoną przez niego działalność gospodarczą. W skrajnym przypadku mogłoby to prowadzić do utraty płynności finansowej i możliwości produkcyjnych. Zdaniem spółki wydatki na wypłatę dywidendy są więc w oczywisty sposób związane z zabezpieczeniem źródła przychodów i powinny stanowić koszt podatkowy.
Organ podatkowy odrzucił te argumenty, powtarzając za uchwałą NSA, że dywidenda jest pochodną zysku i stanowi kategorię odrębną od przychodu spółki, ponieważ jest należna innemu podmiotowi. Wskazał również, że decydując o wypłacie dywidendy, wspólnicy powinni mieć na uwadze konsekwencje przeznaczenia na ten cel środków zainwestowanych w działalność gospodarczą oraz zgodność takiej decyzji z logiką prowadzenia biznesu. Ich zadaniem jest ocenić, czy nie doprowadzi to do strat związanych np. z karami umownymi i odszkodowaniami, jak również do utraty płynności finansowej spółki.
Trudno jednoznacznie rozstrzygnąć, kto ma rację w tym sporze. Związek wypłaty dywidendy z zabezpieczeniem źródła przychodów wydaje się wyraźny, ale po uchwale NSA wydawało się, że przeważy argument, iż wspólnicy, podejmując uchwałę o podziale zysku, powinni mieć na uwadze płynność finansową spółki. Pozostaje poczekać na kolejne rozstrzygnięcia organów podatkowych i sądów administracyjnych, które być może wezmą pod uwagę pozytywny wyrok NSA z kwietnia br.
