Inaczej sprawa wygląda, gdy przedsiębiorca sponsoruje zewnętrznych muzyków. Wtedy mamy do czynienia z nabyciem usług reklamowych, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów.

Związek z działalnością

Niektóre przedsiębiorstwa finansują koszty utrzymania i funkcjonowania orkiestry lub chóru zakładowego (np. wynagrodzenia muzyków/chórzystów, koszty wynajmu sali do prób, transportu na występy). Nie ma to związku z podstawowym profilem działalności (jakim jest np. produkcja, wydobycie). Zazwyczaj występ orkiestry lub chóru uświetnia imprezy wewnątrzzakładowe i kierowane na zewnątrz (jubileusze, święta branżowe, festyny itp.).

Przy publicznych występach przedsiębiorcy z reguły dbają o nadanie im rozgłosu w mediach (np. plakaty, informacje w lokalnej prasie lub poprzez radio), a w ich trakcie wystawiane są banery i tablice z logo danego przedsiębiorstwa (firmy). Można zatem twierdzić, że istnieje pośredni związek pomiędzy działalnością zakładowej orkiestry czy chóru a działalnością przedsiębiorstwa.

Niestety firmy finansujące zakładowe orkiestry lub chóry muszą się liczyć z zakwestionowaniem poniesionych wydatków jako kosztów uzyskania przychodów.

Koszt reprezentacji

Organy podatkowe uznają bowiem, że działalność muzyków, mająca charakter działalności kulturalnej, w przedsiębiorstwie niezajmującym się z zasady działalnością kulturalną mieści się w szeroko rozumianym pojęciu reprezentacji (interpretacja Izby Skarbowej w Poznaniu z 3 marca 2008 r., ILPB/423-296/07-2/EK).

Przypomnijmy, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT i art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o PIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Nie można odmówić słuszności stanowisku fiskusa, gdyż działalność zakładowej orkiestry czy chóru w znacznej mierze służy kształtowaniu i utrwalaniu określonego wizerunku zewnętrznego przedsiębiorstwa, co odróżnia wydatki na reprezentację od ogólnych wydatków związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Kreowanie wizerunku firmy

Ustawa o CIT ani ustawa o PIT nie definiują pojęcia reprezentacji.

Organy podatkowe i sądy administracyjne, opierając się na potocznym znaczeniu tego słowa, zgodnie z którym przez reprezentację rozumie się „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną”, przyjmują, że na gruncie podatku dochodowego reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osób trzecich w celu stworzenia jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz. Zatem wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu.

Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę (interpretacje Izb Skarbowych: w Bydgoszczy z 15 lutego 2010 r., ITPB3/423-700/09/DK i w Katowicach z 4 lipca 2011 r., IBPBI/1/415-461/11/ESZ, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 lipca 2006 r., II FSK 1008/05).

Sponsoring...

W świetle ukształtowanej praktyki firma mogłaby natomiast zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na sponsorowanie orkiestry lub chóru. Musiałaby być ona odrębnym od danego przedsiębiorstwa podmiotem (nie mogłaby być to zatem formalnie zakładowa orkiestra lub chór), a zawarta umowa powinna mieć charakter umowy sponsoringu właściwego.

Na gruncie prawa podatkowego sponsoring definiuje się jako „finansowanie czegoś, często w zamian za reklamowanie własnej działalności”. Celem sponsoringu jest m.in. upowszechnianie znajomości firmy i jej produktów wśród klientów i potencjalnych nabywców produktów i usług (interpretacja Izby Skarbowej w Warszawie z 10 grudnia 2010 r., IPPB5/423-623/10-2/AS).

Sponsorowanie może się wiązać z otrzymywaniem świadczeń wzajemnych od sponsorowanego (sponsoring właściwy) bądź też mieć charakter jednostronny (sponsoring niewłaściwy).

W przypadku sponsoringu właściwego sponsor otrzymuje od sponsorowanego świadczenie ekwiwalentne o charakterze reklamowym (np. prezentowanie logo i informacji o sponsorze podczas występów). Wydatki na ten cel co do zasady mogą być kosztem uzyskania przychodów po spełnieniu warunków określonych w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT lub art. 22 ust. 1 ustawy o PIT i właściwym ich udokumentowaniu (interpretacje Izb Skarbowych: w Katowicach z 7 czerwca 2010 r., IBPBI/2/423-546/10/PC i w Bydgoszczy z 2 października 2007 r., ITPB1/415-18/07/DK).

...czy darowizna

Jednak jeżeli sponsor nie otrzymuje żadnego świadczenia wzajemnego od sponsorowanego, to poniesione przez niego wydatki mają charakter darowizny; a w konsekwencji ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów sprzeciwia się art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT i art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o PIT (przywołana wyżej interpretacja Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 2007 r.).

Należy przy tym mieć na uwadze, że jeżeli sponsor otrzymuje co prawda świadczenie wzajemne (usługi reklamowe), ale nie jest ono ekwiwalentne (niższe od wartości jego świadczenia), to za darowiznę w rozumieniu przywołanych przepisów może być uznana różnica pomiędzy wartością świadczenia sponsora a wartością świadczenia wzajemnego sponsorowanego (interpretacja Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 27 kwietnia 2009 r., ITPB3/423-64/09/MT).

 

Autor jest doradcą podatkowym prowadzącym własną kancelarię podatkową w Warszawie