Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych (CIT) podatnikami są osoby prawne i spółki kapitałowe w organizacji a także jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej (czyli cywilnej, jawnej, partnerskiej, komandytowej i komandytowo-akcyjnej).
Ponadto opodatkowaniu CIT podlegają spółki niemające osobowości prawnej mające siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego państwa są traktowane jako osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.
Podatnikami CIT mogą być także grupy co najmniej dwóch spółek kapitałowych, które pozostają w związkach kapitałowych, czyli tzw. podatkowe grupy kapitałowe.
Podatnicy, którzy mają siedzibę lub zarząd na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Natomiast podatnicy, którzy nie mają na terytorium Polski siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od tych dochodów, które osiągają w naszym kraju.
Obowiązek złożenia CIT-8 ciąży na wszystkich podatnikach CIT, z wyjątkiem zwolnionych . Zeznanie roczne o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym składa się po zakończeniu roku podatkowego, do końca trzeciego miesiąca roku następnego.
Podmioty zwolnione: kto nie składa rozliczenia
Obowiązku składania CIT-8 nie mają:
- jednostki budżetowe,
- fundusze celowe, przedsiębiorstwa międzynarodowe i inne jednostki gospodarcze utworzone przez organ administracji państwowej wspólnie z innymi państwami na podstawie porozumień lub umów (chyba że te umowy stanowią inaczej),
- jednostki samorządu terytorialnego w zakresie dochodów określonych w przepisach ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego,
- kościelne osoby prawne w zakresie dochodów z niegospodarczej działalności statutowej,
- Polski Związek Działkowców z tytułu prowadzenia działalności statutowej.
W tym też terminie należy wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.
W wypadku podatników, których rok podatkowy pokrywa się z kalendarzowym , termin ten upływa 31 marca. Gdyby 31 marca przypadł w sobotę albo dzień ustawowo wolny od pracy, terminem złożenia zeznania rocznego jest następny dzień po tym dniu. W 2011 roku 31 marca wypada w czwartek, zatem zeznanie należy złożyć w urzędzie skarbowym (lub wysłać pocztą) najpóźniej tego dnia.
Rok podatkowy: nie zawsze równy kalendarzowemu
Rokiem podatkowym co do zasady jest rok kalendarzowy (stąd dla większości podatników CIT termin złożenia zeznania upływa 31 marca). Jednak podatnik ma prawo postanowić odmiennie w statucie albo w umowie spółki lub w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe. Wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych 12 miesięcy kalendarzowych.
W razie zmiany roku podatkowego za pierwszy po zmianie rok podatkowy uważa się okres od pierwszego miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego do końca roku podatkowego nowo przyjętego.
Okres ten nie może być krótszy niż 12 i dłuższy niż 23 kolejne miesiące kalendarzowe. Warunkiem koniecznym do skutecznej zmiany roku podatkowego jest zawiadomienie o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego najpóźniej w terminie 30 dni, licząc od dnia zakończenia ostatniego roku podatkowego.
Ułatwione zadanie mają podatnicy rozpoczynający działalność, bowiem w ich przypadku pierwszy rok podatkowy trwa od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego albo do ostatniego dnia wybranego roku podatkowego, nie dłużej jednak niż 12 kolejnych miesięcy kalendarzowych.
Dodatkowo, jeżeli działalność jest pierwszy raz podejmowana w drugiej połowie roku kalendarzowego i podatnik wybierze rok podatkowy pokrywający się z kalendarzowym, pierwszy rok podatkowy może trwać od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęto działalność. W tym wypadku nie ma konieczności zawiadamiania naczelnika urzędu skarbowego.
Deklarację należy złożyć naczelnikowi właściwego urzędu skarbowego. Właściwość ustala się w tym wypadku zgodnie z art. 17 ordynacji podatkowej – według siedziby podatnika.
Siedzibą osoby prawnej jest miejscowość, w której ma siedzibę organ zarządzający tej osoby, chyba że ustawa lub statut stanowi inaczej. Adres siedziby osoby prawnej jest ustalony w rejestrze (czyli np. KRS), do którego jest ona wpisana, lub wynika ze statutu bądź umowy (jeżeli adres siedziby nie został ujawniony w odpowiednim rejestrze).
Z kolei adres siedziby jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej jest oznaczony we właściwym rejestrze lub w innej ewidencji, do której wpisywana jest dana jednostka organizacyjna. Jeżeli nie podlega ona wpisowi do żadnego rejestru lub ewidencji, to za adres jej siedziby należy przyjąć adres oznaczony we wpisie statystycznym (REGON) i w zgłoszeniu obowiązku podatkowego (czyli formularzu NIP-2).
Znając siedzibę danej jednostki, właściwy urząd skarbowy zidentyfikujemy według załącznika nr 1 do rozporządzenia ministra finansów w sprawie terytorialnego zasięgu działania oraz siedzib naczelników urzędów skarbowych i dyrektorów izb skarbowych z 19 listopada 2003 (DzU nr 209, poz. 2027 ze zm.).
Należy też pamiętać, że dla niektórych kategorii podatników właściwe są szczególne urzędy skarbowe, zwane potocznie dużymi.
Właściwość miejscowa: niektóre firmy podlegają pod duży urząd skarbowy
Zgodnie z ustawą o urzędach i izbach skarbowych z 21 czerwca 1996 (DzU z 2004 r. nr 121, poz. 1267 ze zm.) duże urzędy skarbowe właściwe są w szczególności dla:
- podatkowych grup kapitałowych,
- banków,
- zakładów ubezpieczeń,
- jednostek działających na podstawie przepisów ustawy o obrocie instrumentami finansowymi z 29 lipca 2005 (DzU nr 183, poz. 1538) oraz przepisów o funduszach inwestycyjnych,
- jednostek działających na podstawie przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych,
- oddziałów lub przedstawicielstw przedsiębiorstw zagranicznych,
- osób prawnych lub jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, które:
a) w ostatnim roku podatkowym osiągnęły przychód netto, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług o równowartości co najmniej 5 mln euro według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na koniec roku podatkowego albo
b) jako rezydenci w rozumieniu przepisów prawa dewizowego biorą udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwami położonymi
za granicą lub w ich kontroli albo posiadają udział w kapitale takich przedsiębiorstw, albo
c) są zarządzane bezpośrednio lub pośrednio przez nierezydenta w rozumieniu przepisów prawa dewizowego lub nierezydent dysponuje co najmniej 5 proc. głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, albo
d) jako rezydenci w rozumieniu przepisów prawa dewizowego jednocześnie bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym w rozumieniu innych ustaw lub w jego kontroli albo posiadają jednocześnie udział w kapitale takich podmiotów.
W takim wypadku właściwy dla siebie urząd skarbowy możemy znaleźć w załączniku nr 2 do wspomnianego rozporządzenia.
Ponieważ ustalenie właściwego urzędu może sprawiać problemy, szczególnie w przypadku większych miast, warto zadzwonić do danego urzędu i podając adres jednostki poprosić o potwierdzenie, czy jest to urząd dla niej właściwy.
Należy także pamiętać, że podatnicy, którzy w trakcie roku zmienili adres siedziby, wskutek czego właściwy stał się organ podatkowy inny niż dotychczasowy, składają zeznanie w urzędzie właściwym według adresu siedziby w ostatnim dniu roku podatkowego, za który jest ono składane.
Jeżeli podatnik jest obowiązany do ujawnienia adresu siedziby w odpowiednim rejestrze (np. KRS), to tę zasadę stosuje się, gdy nowy adres siedziby został ujawniony w tym rejestrze do końca roku podatkowego, za który jest składane zeznanie (istotna jest data wydania postanowienia o zmianie adresu w KRS).
Wraz z rocznym zeznaniem trzeba niekiedy złożyć dodatkowe formularze. Są to:
- CIT-8/O
– informacja o odliczeniach od dochodu i od podatku oraz o dochodach wolnych i zwolnionych od podatku,
- CIT-D
– informacja podatnika CIT o otrzymanych/przekazanych darowiznach,
- CIT-ST, CIT-ST/A
– informacja podatnika do ustalenia należnych jednostkom samorządu terytorialnego dochodów z tytułu udziału we wpływach z podatku CIT >
szerzej na ten temat w tekście
:
Inne formularze przesyłane do końca marca
.
Spółka powinna złożyć CIT-8/O, jeśli:
- miała dochody wolne lub zwolnione od podatku,
- odliczała od dochodu straty z lat ubiegłych,
- odliczała darowizny,
- miała odliczenia z tytułu wydatków inwestycyjnych,
- miała dochody z tytułu dywidend lub inne wymienione w art. 10 ustawy o CIT,
- dokonywała wypłat dla zagranicznych osób prawnych.
Niezłożenie w terminie wyżej wymienionych formularzy wywoła takie same konsekwencje, jak niezłożenie zeznania CIT-8 >czytaj tekst: Co grozi za nieterminowe rozliczenie z fiskusem.
Autorka jest starszą konsultantką w zespole Tax Management & Accounting Services w biurze PwC w Warszawie
Autor jest konsultantem w tym zespole w biurze PwC w Krakowie
Czytaj także:
Podwładny w domu to też zakład
Inne formularze przesyłane do końca marca
Jak ująć darowiznę w rozliczeniu rocznym osoby prawnej
Zryczałtowany CIT zapłacony w Rosji do odliczenia w Polsce
Błędy w deklaracji można poprawić
Co grozi za nieterminowe rozliczenie z fiskusem
Urząd skarbowy nie zawsze zwróci nadpłaconą daninę
Zobacz więcej o: CIT-8
