Potwierdza to interpretacja Izby Skarbowej w Warszawie z 2 grudnia 2010 r. (IPPB1/415-788/10-2/ES).
Osoba fizyczna prowadząc przedszkole językowe zatrudniała w nim na podstawie umowy o pracę cudzoziemców w charakterze native speakerów. Jej zdaniem w ten sposób mogła zagwarantować uczęszczającym do placówki dzieciom naukę języka na najwyższym poziomie, dużo bardziej skuteczną niż nauka z lektorami polskimi.
Zobowiązana była do ponoszenia wydatków związanych z zatrudnieniem cudzoziemców, takich jak koszty: pozwolenia na pracę, wydania karty pobytu, tłumaczenia niezbędnych dokumentów, biletów lotniczych do Polski czy zakwaterowania. Uznała, że wymienione wydatki są kosztami uzyskania przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT.
Izba zgodziła się z tym. Podkreśliła, że wydatek musi pozostawać w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ten warunek niewątpliwie jest spełniony. Ponadto jego celem musi być uzyskanie przychodu, co nie oznacza jednak, że brak takiego skutku może dyskwalifikować wydatek. Ważne jest więc, by rzeczywistym zamiarem podatnika było osiągnięcie przychodu.
Podsumowując, skoro cudzoziemcy przyjeżdżają w konkretnym celu – podjęcia pracy u wnioskodawczyni – to wydatki poniesione na ich zatrudnienie należy uznać za związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Autor jest konsultantem w Zespole Zarządzania Wiedzą PwC
Interpretacja izby jest prawidłowa.
Podobny pogląd jest prezentowany również w innych interpretacjach prawa podatkowego.
Zgodnie z zasadami zatrudniania cudzoziemców określonymi w ustawie z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, aby zatrudnić w Polsce cudzoziemca (który np. nie jest obywatelem państwa UE albo EOG), co do zasady, konieczne jest uzyskanie zezwolenia na pracę.
Przy czym z wnioskiem o wydanie zezwolenia występuje pracodawca, po wniesieniu odpowiedniej wpłaty.
O ile koszty związane z uzyskaniem zezwolenia na pracę według ustawy obciążają pracodawcę, to zgodnie z ustawą z 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach zarówno zezwolenie na zamieszkanie, jak i karta pobytu wydawane są na wniosek cudzoziemca.
Zasadniczo są to dokumenty imiennie adresowane, wydawane w interesie cudzoziemca, i pracodawca nie ma obowiązku występować z wnioskiem o ich wydanie w imieniu osoby zagranicznej.
Niemniej zarówno koszty zezwolenia na pracę i karty pobytu, jak i koszty: tłumaczenia niezbędnych dokumentów, biletów lotniczych lub kolejowych, zakwaterowania czy ubezpieczenia są ponoszone przez pracodawcę w celu doprowadzenia do zawarcia stosunku pracy z cudzoziemcem.
Wobec tego należy zgodzić się ze stanowiskiem, że wszystkie te koszty pozostają w związku z osiąganymi przychodami, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Skoro wydatków na zatrudnienie cudzoziemców nie można przypisać do określonych przychodów pracodawcy, jako koszty pośrednie będą potrącalne w dacie ich poniesienia.
Należy także zwrócić uwagę, że ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy nie różnicuje sposobu traktowania cudzoziemców ze względu na podstawę ich zatrudnienia.
W myśl definicji zawartych w ustawie przez pojęcie „wykonywanie pracy przez cudzoziemca” należy rozumieć m.in. zatrudnienie na podstawie umowy o pracę, wykonywanie pracy lub świadczenie usług na podstawie umowy agencyjnej, umowy-zlecenia lub umowy o dzieło oraz pełnienie funkcji w zarządach osób prawnych, które uzyskały wpis do rejestru przedsiębiorców na podstawie przepisów o KRS lub są spółkami kapitałowymi w organizacji.