W myśl art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby prowadzące działalność gospodarczą i osoby z nimi współpracujące mogą zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość diet z tytułu podróży służbowych do wysokości przysługującej pracownikom, określonej w przepisach [link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=167998]rozporządzenia ministra pracy i polityki społecznej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (DzU nr 236, poz. 1990 ze zm.)[/link] oraz w przepisach [link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=167999]rozporządzenia w sprawie podróży służbowej poza granicami kraju (DzU nr 236, poz. 1991 ze zm.)[/link].

[b]Wiele urzędów i izb skarbowych odmawiało jednak dotychczas podatnikom prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych prawa zaliczania diet z tytułu podróży służbowych do kosztów uzyskania przychodów (np. postanowienie Urzędu Skarbowego Warszawa-Praga z 22 listopada 2006 r., US34/DD2/415/41/2006).[/b]

Fiskus, interpretując art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o PIT, przyjmował, że wyjazdy te stanowią podstawowe czynności prowadzonej działalności gospodarczej, a nie podróże służbowe. W efekcie urzędnicy twierdzili, że właściciele firm transportowych nie mają prawa do naliczania diet.

W sukurs podatnikom poszły sądy administracyjne. W przeważającej większości sporów z organami podatkowymi dotyczących możliwości zaliczania do kosztów podatkowych wartości diet z tytułu podróży służbowych przez przedsiębiorców – kierowców przyznają rację podatnikom. [b]Przykładem jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 5 marca 2007 r. (III SA/Wa 3827/06).[/b] Zdaniem sądu art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o PIT nie ogranicza kręgu podmiotów, do którego odnosi się pojęcie „podróż służbowa”. Nie ma ustawowej definicji tego pojęcia w prawie podatkowym, a sięganie do definicji zawartej w kodeksie pracy jest – zdaniem sądu – nieuprawnione.

Nieuprawnione – w ocenie WSA – jest również stanowisko, że realizowanie przedmiotu działalności przez osoby ją prowadzące nie wchodzi w zakres podróży służbowych. Ustawodawca w art. 23 ust. 1 pkt 52 nie ograniczył bowiem kręgu objętych nim podmiotów ze względu na rodzaj prowadzonej działalności.

[b]Do podobnych wniosków doszedł również WSA w Warszawie w wyroku z 3 kwietnia 2007 r. (III SA/Wa 120/07)[/b]. Jego zdaniem podróżą służbową jest każda podróż osoby prowadzącej działalność gospodarczą, która pozostaje w związku z tą działalnością i ma na celu osiągnięcie przychodu.

Według sądu niesłuszne jest stanowisko organów podatkowych, że realizowanie zasadniczego przedmiotu działalności (w tym wypadku usług transportowych) nie wchodzi w zakres podróży służbowych, natomiast podróże mające na celu czynności incydentalne spełniają wymogi podróży służbowych.

[ramka][b]GPP Uwaga[/b]

Skoro wyjazdy przedsiębiorcy-kierowcy stanowią podróże służbowe, to stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o PIT diety z tytułu wyjazdów prowadzącego działalność gospodarczą stanowią koszty uzyskania przychodów do wysokości określonej we właściwych rozporządzeniach.[/ramka]