Od budynków wykorzystywanych sezonowo płacimy podatek cały rok

[b]Tak stwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku w Gdańsku z 21 października 2008 r., I SA/Gd 418/08[/b]

[srodtytul]Jaki jest problem[/srodtytul]

Wójt gminy ustalił wysokość łącznego zobowiązania podatkowego. Stwierdził, że część nieruchomości stanowi budynek wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej. Podatnik odwołał się od tej decyzji. Podkreślał, że podatek jest naliczony za cały rok, podczas gdy firma prosperuje jedynie pięć miesięcy w roku, w pozostałym okresie działalność jest zawieszona. Działalność gospodarcza polega na prowadzeniu lokalu gastronomicznego i wynajmu pokoi gościnnych. Jest prowadzona w budynku mieszkalnym ściśle związanym z gospodarstwem rolnym.

Niestety, samorządowe kolegium odwoławcze utrzymało zaskarżoną decyzję w mocy. Podatnik wniósł więc skargę do sądu. Ten jednak uznał ją za bezzasadną.

[srodtytul]Skąd to rozstrzygnięcie[/srodtytul]

Zdaniem WSA skutek zawieszenia działalności gospodarczej nie może być utożsamiany z utratą statusu przedsiębiorcy. W ustawie o podatkach i opłatach lokalnych jednoznacznie zdefiniowano budynki, budowle i grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Opodatkowaniu podlega nieruchomość, a nie działalność gospodarcza podatnika. Zawieszenie działalności gospodarczej przez podatnika nie było spowodowane względami technicznymi budynku, lecz przyjętą strategią prowadzenia działalności o charakterze sezonowym. Nieopłacalność prowadzenia działalności i konieczność przeprowadzenia remontu obiektu budowlanego nie mogą rzutować na zasady opodatkowania podatkiem od nieruchomości.

[wyimek]Za działalność gospodarczą nie uważa się wynajmu turystom pokoi gościnnych w budynkach mieszkalnych znajdujących się na obszarach wiejskich, jeżeli liczba pokoi przeznaczonych do wynajęcia nie przekracza pięciu[/wyimek]

Sąd przychylił się do zdania organów podatkowych. Z ustawy o podatkach i opłatach lokalnych jednoznacznie wynika, że podatek od nieruchomości płacony przez przedsiębiorcę nie nawiązuje do efektów ekonomicznych uzyskiwanych przez jej wykorzystywanie. Decydujące znaczenie ma okoliczność, że podstawę opodatkowania nieruchomości stanowi jej przeznaczenie, a nie jest ważne, jaka jej część jak intensywnie jest wykorzystywana i jakie przynosi to efekty gospodarcze (por. [b]wyrok WSA w Bydgoszczy z 14 października 2004 r., I SA/Bd 232/04[/b]).

W przypadku niewykorzystania przez przedsiębiorcę posiadanych przez niego nieruchomości w całości lub w części wyłącznym kryterium, na podstawie którego do ich opodatkowania mogą mieć zastosowanie stawki inne niż przewidziane w stosownej uchwale rady gminy dla nieruchomości związanych z działalnością gospodarczą, jest niewykorzystanie nieruchomości ze względów technicznych (por. [b]WSA w Olsztynie z 9 września 2004 r., I SA/Ol 220/04[/b]).

Przez sposób wykorzystania budynku lub gruntu należy rozumieć to, na jakie cele czy potrzeby budynek lub grunt jest zajęty, przy czym nie traci związku z prowadzeniem działalności gospodarczej przez fakt czasowego niewykorzystywania do działalności. Prowadzenie działalności gospodarczej sezonowo nie jest równoznaczne z jej zaprzestaniem (por. [b]wyrok WSA w Gdańsku z dnia 2 kwietnia 2004 r., I SA/Gd 166/01[/b]).