Spółka akcyjna pytała, czy może wrzucić w ciężar kosztów podatkowych wydatki związane z kredytem wykorzystanym do utrzymania płynności finansowej w momencie wypłaty dywidendy oraz w okresie późniejszym. Organy podatkowe uznały za koszt jedynie wydatki dotyczące kredytu na bieżącą działalność, nieobejmującą wypłaty dywidend. Ten ostatni cel nie pozostaje ich zdaniem w związku z prowadzoną działalnością, gdyż wypłata dywidend nie zwiększa osiąganego przychodu.
Spółka wniosła skargę do WSA. Jej zdaniem kredyt przyczyni się do utrzymania płynności finansowej, której utrata grozi upadłością spółki. Nie będąc w stanie wywiązać się ze swoich zobowiązań, spółka traci zaufanie zarówno kontrahentów, jak i instytucji finansowych. Wydatek na obsługę kredytu zapewniającego płynność będzie więc kosztem pośrednim, niepowiązanym z konkretnym przychodem.
Sąd uchylił decyzję organów. Stwierdził, że wydatki z tytułu kredytu zaciągniętego na wypłatę dywidend są kosztami poniesionymi pośrednio w celu osiągnięcia przychodów. Wypłata dywidend wiąże się nieodłącznie z funkcjonowaniem spółki akcyjnej, a więc także z prowadzeniem działalności gospodarczej. Z uw agi na wielkość dochodu wypłata dywidendy często nie jest możliwa z dostępnych środków, bez zagrożenia płynności finansowej spółki. Celem zarówno kredytu na wypłatę dywidendy, jak i kredytu na prowadzenie działalności jest w tej sytuacji zwiększenie posiadanych lub uzupełnienie brakujących środków finansowych.
Zaliczenie wydatków do kosztów uzyskania przychodu jest jednym z najczęstszych powodów sporów między organami a podatnikami i zawsze wymaga dokładnej analizy stanu faktycznego. Komentowany wyrok odnosi się do zagadnienia kosztów pośrednich związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w art. 15 ust. 1 szeroko określa ramy pojęcia kosztów uzyskania przychodu. Najważniejszą rolę odgrywa ich cel, którym jest osiągnięcie przez przedsiębiorcę przychodu. Jednak związek pomiędzy wydatkiem i osiągnięciem przychodu nie zawsze musi być bezpośredni. Od 1 stycznia 2007 r. ustawodawca wprowadził do definicji kosztów również koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Na możliwość uwzględnienia takich wydatków w rachunku podatkowym wskazywały już wcześniejsze wyroki sądów administracyjnych, m.in. wyrok NSA z 20 maja 2003 r. (I SA/Wr 2854/00), w którym sąd stwierdził, że "aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodu, nie jest konieczne w każdym przypadku wskazanie między nim i przychodem bezpośredniego związku. Kosztem uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby źródło to przyniosło dochody także w przyszłości".
W omawianym orzeczeniu WSA w Warszawie słusznie przychylił się do stanowiska podatnika i stwierdził, że wydatki poniesione na pozyskanie i obsługę kredytu przeznaczonego na wypłatę dywidendy można uznać za koszt uzyskania przychodu. W tym wypadku wydatki na obsługę kredytu służyły zabezpieczeniu źródła przychodów spółki. Jak zauważył sąd, samo wypłacenie dywidendy jest nieodłącznie związane z funkcjonowaniem spółki akcyjnej, a co za tym idzie z prowadzeniem działalności gospodarczej. Przedsiębiorca uczestniczący w obrocie gospodarczym ponosi związane z tym ryzyko, ale jednocześnie decyduje o tym, jakie działanie jest celowe i może prowadzić do uzyskania przychodu. Gdyby spółka nie zdecydowała się na zaciągnięcie kredytu, doprowadziłoby to do utraty przez nią płynności finansowej, co miałoby znaczący wpływ na jej funkcjonowanie na rynku. Zaciągnięty kredyt pozwolił spółce zarówno na wypłatę dywidendy, jak i regulowanie bieżących zobowiązań.