Opłaty za studia córki to wydatki osobiste związane z uzyskaniem wykształcenia. Nie mają przełożenia na przychody z działalności gospodarczej prowadzonej przez matkę. Nie można więc ich rozliczyć w kosztach PIT. Tak wynika z interpretacji dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.
Wystąpiła o nią dentystka, która zamierza zatrudnić córkę. Jest studentką kierunku lekarskiego. W czasie edukacji będzie zajmować się w firmie matki rejestracją usług, pomocą w gabinecie, zarządzaniem mediami społecznościowymi i marketingiem. Przydadzą się jej do tego nabyte na studiach umiejętności. W miarę postępów w nauce będzie się poszerzać jej obowiązki.
Czytaj też: Przedsiębiorca wrzuci w koszty wydatki na wydatki na studia, szkolenia oraz materiały do nauki
Po zakończeniu edukacji ma wykonywać zawód lekarza. Być może przejmie firmę, rozbudowując jej działalność.
Dentystka planuje podpisać z córką umowę określającą zasady finansowania jej edukacji. W umowie ma być zobowiązanie do wykonywania pracy w gabinecie przez okres studiów i kilka lat po ich zakończeniu. Jeśli córka nie dotrzyma tych warunków, będzie musiała zwrócić zainwestowane w jej naukę środki.
Czy wydatki można zaliczyć do podatkowych kosztów? Dentystka twierdzi, że tak. Zdobyte przez córkę kompetencje zostaną bowiem wykorzystane w firmie. Argumentuje, że na rynku medycznym w ostatnich latach jest niedostatek absolwentów. Brakuje też pracowników posiadających określone przymioty: lojalność, odpowiedzialność, samodzielność, umiejętność współdziałania z pracodawcą.
Te wszystkie cechy posiada córka dentystki. Warto więc inwestować w jej edukację, tym bardziej że w przyszłości ma przejąć przedsiębiorstwo.
Co na to fiskus? Przyznał, że przepisy nie wyłączają z podatkowych kosztów wydatków związanych z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracownika. Zakres wiedzy, jaką może zdobywać na koszt pracodawcy, nie jest jednak nieograniczony. Wydatki na podnoszenie kwalifikacji muszą mieć ścisły związek z obowiązkami wynikającymi ze stosunku pracy oraz z działalnością firmy. Wówczas bowiem zdobyta wiedza przekłada się na wymierne efekty i korzyści. Tylko w takiej sytuacji wydatki można rozliczyć w podatkowych kosztach.
Czy ten warunek jest spełniony w opisanej sprawie? Zdaniem skarbówki opłaty za studia to wydatki osobiste związane z uzyskaniem wykształcenia. Podkreśliła, że wiedza studenta nie pozwala uznać go za wykwalifikowanego pracownika. Nie można więc uznać, że wydatki na studia to koszty podnoszenia kwalifikacji zawodowych.
Reasumując, celem studiów córki jest zdobycie wiedzy i umiejętności niezbędnych do wykonywania zawodu lekarza. A nie osiągnięcie przychodów z działalności gospodarczej prowadzonej przez jej matkę. Wydatków na sfinansowanie edukacji nie można więc rozliczyć w podatkowych kosztach.
Numer interpretacji: 0114-KDIP3-1.4011.721.2020.1.AK2
