Art. 826 § 1 kodeksu cywilnego stanowi, że w razie zajścia wypadku ubezpieczający obowiązany jest użyć dostępnych mu środków w celu ratowania przedmiotu ubezpieczenia oraz zapobieżenia szkodzie lub zmniejszenia jej rozmiarów. W związku z tym jeżeli dojdzie do szkody, działania ubezpieczonego przedsiębiorcy powinny być skierowane na ratowanie dobytku poprzez stawienie czoła sile sprawczej szkody, tj. podjęcie działań zmierzających do odwrócenia, zminimalizowania szkody z wykorzystaniem dostępnych mu środków. Zatem działania podjęte przez pracowników były prawidłowe, a nawet stanowiły wypełnienie obowiązków nałożonych przepisami na ubezpieczonego.
Stosownie do art. 826 § 2 k.c. umowa ubezpieczenia lub ogólne warunki ubezpieczenia (OWU) mogą przewidywać, że w razie zajścia wypadku ubezpieczający obowiązany jest zabezpieczyć możność dochodzenia roszczeń odszkodowawczych wobec osób odpowiedzialnych za szkodę.
Niezastosowanie środków w celu ratowania przedmiotu ubezpieczenia oraz zapobieżenia szkodzie lub zmniejszenia jej rozmiarów może mieć ten skutek, że jeśli ubezpieczający nie zastosował ich umyślnie lub wskutek rażącego niedbalstwa, ubezpieczyciel jest wolny od odpowiedzialności za szkody powstałe z tego powodu. Rażące niedbalstwo ma miejsce wtedy, gdy nie przestrzegano minimalnych zasad prawidłowego zachowania się w danej sytuacji.
W myśl art. 826 § 4 k.c. zakład ubezpieczeń zobowiązany jest do refundacji kosztów wynikłych z działań zmierzających do minimalizowania szkody bądź jej odwrócenia. Górną granicę odpowiedzialności towarzystwa w tym zakresie wyznacza suma ubezpieczenia, czyli maksymalny poziom odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń. Dodatkowo wysokość sumy ubezpieczenia w zakresie refundacji kosztów może być ograniczona tzw. sublimitem. Stąd też ubezpieczyciel powinien w ramach określonej w umowie sumy ubezpieczenia zwrócić koszty, które poniósł ubezpieczony m.in. na zakup worków z piaskiem, motopompy czy urządzenia do osuszania wnętrz.
