Celem wydania polecenia przez inspektora pracy jest sprawne i bez zbędnej dokumentacji usunięcie uchybień w trakcie kontroli lub niezwłocznie po jej zakończeniu.
Postulat prawnego określenia formy rozstrzygnięcia organu został wyraźnie określony w orzecznictwie sądowym. Tak np. w uzasadnieniu wyroku z 16 lipca 1982 r. (sygn. SA/Wr 220/82) Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że „działanie organów w formie decyzji ma wynikać z przepisu prawa materialnego w sposób niepozostawiający wątpliwości, że rozstrzygnięcie ma charakter decyzji". We wszystkich wypadkach, w których prawodawca przewidział taką formę załatwienia spraw, formułuje wprost w przepisach, że chodzi o jednostronne rozstrzygnięcie o prawach lub obowiązkach podmiotu w indywidualnej sprawie.
Może też wskazać pośrednio, że sprawę należy załatwić władczą jednostronną decyzją, używając w niej sformułowań: organ zezwala, nakazuje, stwierdza. Inspektor zobowiązany jest jednak wybrać formę decyzji administracyjnej dla każdego rozstrzygnięcia, które załatwia sprawę w całości lub w części, albo w inny sposób skończyć sprawę w danej instancji.
Skoro więc polecenie nie będzie traktowane jako decyzja, to nie będzie ono mogło być środkiem formalnie wiążącym. Nie oznacza to jednak, że nie będzie ono miało mocy oddziaływania. Za jego treścią stać będzie bowiem autorytet inspektora pracy oparty na prawie prowadzenia czynności kontrolnych, dający również możliwość określonych oddziaływań wobec kontrolowanego. Ponadto kontrolowany ma obowiązek odniesienia się do polecenia.
—oprac. zal
Autor jest adwokatem, adiunktem w Wyższej Szkole Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie
Więcej w serwisie:
»
»