Suska sechlońska

– podsuszona i podwędzona śliwka. Nazwa wywodzi się z miejscowej gwary; suska to inaczej suszka, a sechlońska pochodzi od nazwy miejscowości Sechna.

Takie śliwki można nabyć w czterech gminach: Laskowa, Iwkowa, Łososina Dolna i Żegocina (województwo małopolskie).

Na tym terenie są charakterystyczne suszarnie: podmurówka z paleniskiem i osłonięta komora, w której umieszczony jest drewniany ruszt. Suskę podwędza się i podsusza gorącym dymem, który daje niepowtarzalny kolor, aromat i smak.

Kiełbasa lisiecka

– w kształcie wianka uformowanego zgodnie z naturalnym skrętem osłonek. Jest  wytwarzana  wyłącznie z mięsa wieprzowego odpowiednio rozdrobnionego i przyprawionego. Ma 85 proc. mięsa z szynki.

Kiełbasa ta poddawana jest naturalnemu pieczeniu i wędzeniu w tradycyjnej wędzarni, w której źródłem dymu i ciepła jest drewno z drzew liściastych, np. olchy, buku, lub z owocowych. Proces wędzenia i pieczenia jednej partii kiełbasy trwa około 3,5 – 4,5 godziny. Kiełbasa lisiecka może być wytwarzana jedynie w gminach  Czernichów i Liszki w powiecie krakowskim w województwie małopolskim.

Jabłka łąckie

– cechuje je wyższa kwasowość i rumieniec większy od znajdującego się na przeciętnym owocu i duża jędrnością miąższu. Specyficzne właściwości zawdzięczają dużym różnicom temperatury między dniem a nocą występującym na obszarze ich uprawy.

Produkowane są na stokach o odpowiednim nachyleniu i nasłonecznieniu na obszarze  gmin: Łącko, Podegrodzie i Stary Sącz w powiecie nowosądeckim oraz gminy Łukowica w powiecie limanowskim, w województwie małopolskim. Bardzo ważna jest wysoka kultura sadownicza doskonalona na tym terenie przez wieki.

Kiełbasa jałowcowa

– gwarantowana tradycyjna specjalność; charakteryzuje się specyficznym smakiem i zapachem wskutek zastosowania w procesie produkcji owoców jałowca  rozdrabnianych tuż przed dodaniem do mięsa.

Ponadto wędzenie w dymie jałowcowym dopełnia ten smak i zapach. Ważnym składnikiem  jałowcowej jest dość tłuste mięso wieprzowe. Cecha rozpoznawcza to tzw. marmurkowatość mięsa nadająca produktowi pożądaną kruchość, soczystość i smak.

Kiełbasa myśliwska

– pierwotnie ten typ wędliny podsuszanej i podwędzanej stosowany był jako suchy prowiant zabierany na wędrówki czy polowania. Cechuje ją długi okres trwałości. Pętka myśliwskiej są krótkie, ciemnobrązowe i równomiernie pomarszczone.

Do produkcji używa się kilku klas mięsa wieprzowego pozyskanego ze świń odpowiednich ras. Specyficzny jest też zestaw dodatków i sam proces wytwarzania.

Komentuje  Stanisław Kowalczyk, główny inspektor jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych:

Niezgodne z prawem jest oznakowanie środka spożywczego przez umieszczanie na opakowaniu, etykiecie, obwolucie, ulotce, zawieszce nazwy, która w jakikolwiek sposób sugeruje lub przypomina nazwę produktu zarejestrowanego.

Kontrola urzędowa produktów na rynku wspólnotowym pozwala na prawną ochronę zarejestrowanych nazw przed wykorzystywaniem ich w celach komercyjnych, a także zawłaszczeniem, imitacją lub aluzją oraz wszelkimi innymi praktykami mogącymi wprowadzać konsumenta w błąd co do prawdziwego pochodzenia produktu.

Do takich praktyk należy m.in.

- bezprawne używanie zarejestrowanej nazwy dla produktów, które nie zostały poddane kontroli  zgodności ze specyfikacją,

- stosowanie podobnej nazwy lub imitacji, np. „scypek”, „ocypek”, „oscypok”,

- bezprawne używanie zwrotów, np. „chroniona nazwa pochodzenia”, jego skrótu lub stosownego symbolu,

- używanie przy nazwie zarejestrowanej określeń „rodzaj”, „typ”, „metoda”, „na sposób”, np. „ser typu oscypek”, „ser oscypkowy”.

Za tego rodzaju nieprawidłowości sąd może nałożyć grzywnę lub wnioskować o karę ograniczenia wolności albo  pozbawienia wolności do lat dwóch. Jeżeli dla sprawcy popełniane przestępstwo stanowi stałe źródło dochodu albo produkty mają znaczną wartość, kara może być wyższa, od 6 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności.

Czytaj również artykuły:

Więcej o produktach regionalnych w serwisie:

» Firma » Znaki, wzory, patenty » Produkty regionalne