Co do zasady sam obowiązek oraz tryb kierowania pracowników na badania lekarskie przez pracodawców sformułowano w art. 229 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=B5E347C50E4D2860978BAD3D891C7A48?n=1&id=76037&wid=337521]kodeksu pracy[/link] oraz w treści wydanego na podstawie tego przepisu [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=74016]rozporządzenia z 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w kodeksie pracy[/link].
Jednakże obie powołane regulacje odnoszą się do obowiązkowych badań wstępnych, kontrolnych i okresowych.
W pytaniu nie ma żadnych wskazówek co do rodzaju wykonywanej przez pracownicę pracy, co ma wpływ na częstotliwość obowiązkowych badań kontrolnych, nie wspomniano też o ewentualnych umowach z zakładami opieki zdrowotnej w sprawie świadczenia profilaktycznej opieki zdrowotnej dla pracowników zakładu – w takiej umowie można wskazać szczególne sytuacje, które będą uprawniały do skierowania pracownika na badania.
Jest to o tyle istotne, że gdyby zawarto stosowne umowy, a dodatkowo przewidziano obowiązek poddania się badaniom lekarskim przez pracownika w razie podejrzenia przewlekłej choroby uniemożliwiającej (lub utrudniającej) prawidłowe wykonywanie obowiązków pracowniczych, nie byłoby wątpliwości co do uprawnienia pracodawcy do skierowania pracownicy na badania lekarskie.
Sytuacja komplikuje się nieco, gdy takich regulacji nie ma. Przepisy kodeksu pracy nie przewidują wprost możliwości wydania pracownikowi polecenia w zakresie przeprowadzenia badań lekarskich lub podjęcia ewentualnego leczenia. Nie oznacza to jednak, że pracodawca jest pozbawiony jakiejkolwiek możliwości działania.
Zgodnie z art. 94 k.p., na pracodawcy ciąży obowiązek zapewnienia pracownikom m.in. bezpiecznych warunków pracy.
W art. 100 k.p. sformułowano zaś obowiązek pracownika sumiennego wykonywania pracy. Jeżeli zatem stan pracownika uniemożliwia mu prawidłowe wykonywanie obowiązków pracowniczych (jak w analizowanym przypadku), co więcej, jego stan może zagrażać bezpieczeństwu tego pracownika (lub osób z nim współpracujących) w miejscu pracy, pracodawca może taką osobę odsunąć od pracy i zasugerować konieczność przeprowadzenia badań.
Wydaje się możliwe wydanie pracownikowi stosownego skierowania, nawet gdy pracownik ma ważne badania lekarskie.
Należy zwrócić uwagę, iż takie skierowanie może zostać uznane za wystawione w interesie pracownika – w przypadku bowiem, gdy utrzymujący się stan niedyspozycji takiej osoby utrudnia pracę lub (w skrajnych przypadkach) całkowicie ją dezorganizuje, pracownik może zostać uznany za dopuszczającego się ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych, a w konsekwencji utracić pracę.