Te modyfikacje wynikają z [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=D45CD4A4C1DC18913BC7E018A33CDA13?id=316907]rozporządzenia ministra pracy i polityki społecznej z 16 czerwca 2009 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy (DzU nr 105, poz. 873).[/link] Przepisy zaczną obowiązywać 17 lipca 2009 r.
W załączniku nr 1 do rozporządzenia, w części A „Substancje chemiczne”, dla 12 substancji chemicznych zmieniono dotychczasowe wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) i dla niektórych z nich najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh). Do wykazu dodano dziewięć nowych substancji: azirydyna (etylenoimina), 1-bromopropan, diizocyjanian 2,2”-metylenodifenylu, diizocyjanian 2,4”-metylenodifenylu, formamid, ftalan benzylu butylu, metylenodifenylodiizocyjanian (MDI) – mieszanina izomerów, 2-metyloazirydyna (propylenoimina) i toluilenodiizocyjanian – mieszanina izomerów.
Firmy transportowe ucieszą się z wykreślenia z załącznika nr 2 do rozporządzenia, w części A, pkt 2 dotyczącego hałasu infradźwiękowego. Zawierał on wartości NDN tego hałasu, a przewoźnicy nie byli w stanie przy pomiarach jego poziomu w kabinach kierowców dotrzymywać tak ustalonych wartości. Eksperci uznali, że dobowy wymiar czasu lub tygodnia pracy wynoszący 102 decybele stanowi próg słuchowego odbioru infradźwięków i zaproponowali uznać tyle jako kryterium uciążliwości hałasu infradźwiękowego, a nie szkodliwości dla zdrowia.
Natomiast w załączniku nr 2, w części C „Mikroklimat”, zmieniły się kryteria klasyfikujące środowisko termiczne jako mikroklimat gorący i zimny. Wprowadzono wskaźnik PMV (przewidywana średnia ocena), który określa odczucia cieplne osób przebywających w pomieszczeniu pracy. Uwzględnia on aktywność fizyczną osób, izolacyjność odzieży oraz parametry cieplne otoczenia. Wartość PMV jest podawana zgodnie z normą PN-EN ISO 7730: 2006 (U).
Nadal jednak obciążenie termiczne w mikroklimacie gorącym określa się według wskaźnika WBGT, natomiast obciążenie termiczne w mikroklimacie zimnym według wskaźników IREQ i WCI zgodnie z normami: PN-EN 27243:2005, PN-EN ISO 7730:2006, PN-EN ISO 11079:2008. Przykładowo osoby niezaaklimatyzowane, czyli pracujące mniej niż siedem dni, w warunkach bardzo ciężkich przy nieodczuwalnym ruchu powietrza, nie mogą mieć w pomieszczeniu pracy więcej niż 18 st. C. Takie same warunki dla osoby zaaklimatyzowanej pozwalają podnieść ciepłotę pokoju nawet o 5 st. C. Najwyższy wskaźnik WBGT przy lekkiej pracy i u osoby zaaklimatyzowanej w gorącym środowisku pozostał na poziomie 30 st. C.
