Chodzi m.in. o znak towarowy Wspólnoty. Dzięki niemu firma może uzyskać ochronę na całym terytorium Unii Europejskiej. Od tego objętego rejestracją krajową różni się więc m.in. terytorialnym zakresem ochrony. Ochrona znaku towarowego Wspólnoty rozciąga się bowiem co do zasady na całą Unię albo jej nie ma. Jeśli istnieją okoliczności uniemożliwiające rejestrację wspólnotową w jednym choćby kraju członkowskim‚ ochrony nie uzyskamy w ogóle.
[b]Znak wspólnotowy rejestrowany jest na podstawie unijnego rozporządzenia w tej sprawie (nr 40/1994). Można je znaleźć m.in. na stronie [link=http://oami.europa.eu/ows/rw/pages/index.en.do]http://oami.europa.eu/[/link]. Rejestratorem jest Urząd Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (ang. OHIM) działający w hiszpańskim mieście Alicante.[/b]
Prawo europejskie zna procedurę unieważnienia i wygaszenia ochrony znaku towarowego dokładnie tak samo jak nasze przepisy krajowe. Niemalże te same są też przesłanki utraty ochrony – dlatego nie będziemy ich tu powtarzać. Nieco wyższe są natomiast koszty.
Przykładowo‚ wniosek o wygaszenie kosztuje 700 euro. Co ważne‚ to opłata decyduje o chwili jego wniesienia. Jeśli więc wniosek trafił do urzędu 12 maja‚ a opłata 21 maja‚ to datą złożenia jest właśnie 21 maja.
[b]Znak może być chroniony nie tylko na podstawie rejestracji unijnej‚ ale i międzynarodowej.[/b] Procedura ta odbywa się na podstawie dwóch umów międzynarodowych
– [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=110263]porozumienia madryckiego o międzynarodowej rejestracji znaków (DzU z 1993 r. nr 116‚ poz. 514)[/link] i
- [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=168310]protokołu do tego porozumienia (DzU z 2003 r. nr 13‚ poz. 129)[/link].
[b]Rejestracją takich znaków zajmuje się Biuro Międzynarodowe Światowej Organizacji Własności Intelektualnej z siedzibą w Genewie.[/b] Proces rejestracji międzynarodowej jest kilkuetapowy. W uproszczeniu przedstawia się następująco:
[ramka][b]Krok 1[/b]
Firma zainteresowana ochroną zgłasza wniosek międzynarodowy w polskim Urzędzie Patentowym‚ wskazując kraje‚ w których chce uzyskać ochronę.
[b]Krok 2[/b]
Urząd krajowy przekazuje wniosek do Genewy.
[b]Krok 3[/b]
Biuro Międzynarodowe wpisuje znak do swojego rejestru i przekazuje informację na ten temat wskazanym we wniosku państwom.
[b]Krok 4[/b]
Urzędy patentowe wskazanych we wniosku krajów mają czas na zbadanie swoich rejestrów znaków towarowych i zgłoszenie sprzeciwów wobec uznania na ich terytorium rejestracji międzynarodowej.[/ramka]
Co ważne‚ ta sama procedura działa w drugą stronę. Zagraniczni przedsiębiorcy mogą zatem zgłaszać znaki, nie ruszając się ze swojego kraju, i zyskiwać ich ochronę w Polsce.
[ramka][b]Przez 10 lub 20 lat[/b]
Jeśli wszystkie opisane tu sposoby podważania znaku zawiodą‚ pozostaje mieć nadzieję‚ że jego ochrona kiedyś wygaśnie. Teoretycznie może ona trwać wiecznie‚ ale tylko pod warunkiem‚ że uprawniony za to płaci. W przeciwnym wypadku ochrona znaku jest ograniczona w czasie. Rejestracja krajowa‚ wspólnotowa i międzynarodowa dokonana w trybie protokołu madryckiego jest ważna przez dziesięć lat. Wyjątkiem jest tu rejestracja międzynarodowa dokonana na podstawie porozumienia madryckiego‚ bo w przeciwieństwie do pozostałych trwa aż 20 lat. Co ważne‚ terminy te liczone są od daty zgłoszenia znaku.
Przedsiębiorca‚ który mimo upływu powyższych terminów nie chce rezygnować z ochrony‚ musi zawczasu postarać się o jej przedłużenie. Wymaga to złożenia wniosku w tej sprawie oraz uiszczenia opłaty. [/ramka]
[ramka][b]Można odkupić[/b]
Jeśli z cudzym znakiem nic nie da się zrobić‚ a nam na oznaczeniu zależy‚ być może uda się je od uprawnionego odkupić. Aby doszło do przeniesienia prawa ochronnego‚ jego właściciel musi zawrzeć z zainteresowanym specjalną umowę. Wymaga ona – i to pod rygorem nieważności – formy pisemnej (art. 162 ust. 1 w zw. z art. 67 ust. 2 pwp). Do zachowania takiej formy wystarczy‚ że strony wymienią się dokumentami‚ z których każdy zawiera odpowiednie oświadczenia:– jednej ze stron i jest przez nią podpisany albo– obu stron i jest przez drugą stronę podpisany.
Do zawarcia umowy‚ a więc i przeniesienia prawa‚ dochodzi w zasadzie już w chwili‚ gdy strony wymienią się dokumentami. Jednak wobec osób trzecich umowa o przeniesienie prawa ochronnego wywołuje skutki dopiero od wpisania informacji na jej temat do rejestru znaków towarowych. Rejestr ten prowadzi Urząd Patentowy. Aby doszło do wpisania zmian‚ musi tam trafić wniosek w tej sprawie. Wnioskodawca nie musi korzystać z jakiegoś specjalnego formularza. Wniosek można napisać na zwykłej kartce papieru. Musi on tylko zawierać wymagane prawem elementy.Również przeniesienie prawa do znaku towarowego Wspólnoty wymaga formy pisemnej pod rygorem nieważności. [/ramka]