[b]Nie [/b]Art. 186 § 1 kodeksu pracy stanowi, że pracownik zatrudniony co najmniej sześć miesięcy ma prawo do urlopu wychowawczego w wymiarze do trzech lat, aby sprawować osobistą opiekę nad dzieckiem, nie dłużej jednak niż do ukończenia przez nie czwartego roku życia. Do sześciomiesięcznego okresu zatrudnienia wlicza się poprzednie okresy zatrudnienia.
Zgodnie natomiast z art. 186[sup]7[/sup] k. p. uprawniony do urlopu wychowawczego może złożyć pracodawcy wniosek o obniżenie jego wymiaru czasu pracy do nie niższego niż połowa pełnego etatu w okresie, w którym mógłby korzystać z takiego urlopu. Pracodawca musi uwzględnić taki wniosek. Oznacza to, że [b]pracownik może zaproponować pracodawcy obniżenie swojego wymiaru czasu pracy, najwyżej jednak do połowy etatu, a szef jest tą propozycją związany[/b].
Sam pracownik określa zarówno długość okresu, w którym chce korzystać ze skróconego wymiaru czasu pracy (oczywiście w granicach okresu przysługującego urlopu wychowawczego), jak i skrócony wymiar (nie mniej niż połowa etatu).
[b]Kodeks pracy nie chroni jednak wynagrodzenia za pracę w okresie obniżenia pracownikowi wymiaru etatu. Jego obniżenie spowoduje więc obniżkę wynagrodzenia[/b], stosownie do wymiaru czasu pracy wnioskującego.
Pracodawcom przypominamy, że zawarcie z pracownikiem umowy o pracę przewidującej zatrudnienie w niepełnym wymiarze nie może powodować ustalenia jego warunków pracy i płacy w sposób mniej korzystny wobec wykonujących taką samą lub podobną pracę na cały etat, z uwzględnieniem jednak proporcjonalności wynagrodzenia za pracę i innych świadczeń związanych z pracą, do wymiaru czasu pracy pracownika.
[i]Autor jest legislatorem w Kancelarii Senatu[/i]
