– Pracownica po długiej chorobie nie dostała świadczenia rehabilitacyjnego i chce wrócić do pracy. Pracodawca jednak nie bardzo chce jej powrotu, bo obawia się nowych zwolnień lekarskich. Czy w związku z tym możemy zwolnić ją po 182 dniach chorobowego zgodnie z art. 53 § 1 pkt 1b kodeksu pracy?

– pyta czytelnik DF.

Co do zasady stosunek pracy rozwiązuje się na mocy porozumienia stron, w terminie przez strony ustalonym, lub na mocy wypowiedzenia pracownika lub pracodawcy, po upływie całego lub – jeśli strony tak postanowią po dokonaniu wypowiedzenia – po upływie części okresu wypowiedzenia.

Pracodawca i pracownik mają jednak prawo, w niektórych szczególnych wypadkach, rozwiązać umowę o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia – ze skutkiem natychmiastowym.

Jedną z takich szczególnych okoliczności jest absencja pracownika przekraczająca łączny czas pobierania z tytułu tej nieobecności wynagrodzenia i zasiłku chorobowego, jeśli pracownik był zatrudniony u tego pracodawcy sześć miesięcy. Tak stanowi art. 53 § 1 pkt 1b k.p. Taki łączny okres pobierania wynagrodzenia i zasiłku wynosi 182 dni, a przy gruźlicy 270 dni. Pracodawcy wolno zatem rozwiązać umowę o pracę pracownika, którego nieobecność w firmie spowodowana chorobą przekracza ten okres. Wymagany okres 182 (lub 270) dni przedłuża się, gdy ZUS przyzna pracownikowi świadczenie rehabilitacyjne.

Jeśli z upływem 182 dni pobierania wynagrodzenia i zasiłku chorobowego zatrudniony nabędzie prawo do tego świadczenia, szef może go zwolnić bez wypowiedzenia z powodu takiej nieobecności w firmie po okresie jego pobierania, jeśli trwa ono dłużej niż trzy miesiące. Oznacza to, że wolno to zrobić z upływem 272 dnia, a u chorych na gruźlicę – 360 dnia.

Jeśli po upływie 182 dni zwolnienia lekarskiego pracownica nie otrzymała świadczenia rehabilitacyjnego i nie przedłożyła dalszego zwolnienia, to czytelnik teoretycznie nie może jej zwolnić. Zgodnie z art. 229 § 2 k.p. powinien jednak wysłać ją na badanie kontrolne stwierdzające jej zdolność do pracy. Po każdej nieobecności spowodowanej chorobą, trwającej dłużej niż 30 dni, podwładny musi odbyć badania określające, czy może wykonywać pracę na dotychczasowym stanowisku. Jeśli pracownica przejdzie pomyślnie te badania, szef nie może jej zwolnić.

Jeśli w ciągu pół roku od rozwiązania umowy pracownica zgłosi chęć podjęcia pracy, bo ustała choroba, która była przyczyną jej zwolnienia, szef powinien, w miarę możliwości, przyjąć ją z powrotem(art. 53 § 5 k.p.).