Kodeks pracy nie reguluje wprost zwolnienia od obowiązku wykonywania pracy podczas wypowiedzenia. Należy przyjąć, że szef ma takie prawo. Skoro na podstawie art. 22 kodeksu zatrudniony ma obowiązek wykonywać pracę na rzecz pracodawcy, ten ostatni może go od tego obowiązku zwolnić. Swoje oświadczenie woli w tej kwestii szef oznajmia w dowolnej formie, choć dla celów dowodowych najlepiej na piśmie. Równie dobrze wystarczy zawrzeć odpowiednie postanowienie w wypowiedzeniu. Podobnie jak wypowiedzenie, decyzja o zwolnieniu od obowiązku świadczenia pracy ma charakter jednostronny i nie wymaga zgody podwładnego. Pracodawca musi, oczywiście, wypłacać w tym czasie wynagrodzenie, także za czas niewykonywania pracy. W świetle art. 61 § 1 kodeksu cywilnego w związku z art. 300 kodeksu pracy oświadczenie woli jest złożone z chwilą, gdy doszło do adresata tak, że mógł się zapoznać z jego treścią. Odwołanie oświadczenia jest skuteczne, jeżeli doszło jednocześnie z tym oświadczeniem lub wcześniej. Cofnięcie lub zmiana doręczonego już wypowiedzenia następuje wyłącznie za zgodą pracownika – uchwalił Sąd Najwyższy 23 października 1986 r. (III PZP 62/86). Dotyczy to również cofnięcia oświadczenia woli o zwolnieniu zatrudnionego od obowiązku świadczenia pracy w trakcie wypowiedzenia. Gdy pracownik zapoznał się już z oświadczeniem, cofnięcie jest możliwe tylko za jego zgodą. Odmowa powrotu do pracy nie jest zatem w takiej sytuacji podstawą do rozwiązania z nim umowy o pracę bez wypowiedzenia.
Autor jest legislatorem w Kancelarii Senatu
