Pieniądze na wyposażenie i doposażenie stanowiska pracy to jedna z wielu refundacji, jakie przewiduje ustawa z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (DzU z 2004 r. nr 99, poz. 1001 ze zm.). Pisaliśmy o nich 10 marca br. w artykule „Warto zatrudnić bezrobotnego”.

Przysługuje pracodawcom, którzy specjalnie dla bezrobotnego stworzyli etat i w związku z tym kupili np. komputer, biurko lub telefon albo uzupełnili stanowisko pracy o inny sprzęt czy urządzenie.

– Czy urząd pracy pokryje wszystkie wydatki poniesione z tego tytułu? – pytają przedsiębiorcy. Nie. Starosta nie odda więcej niż 14 499,15 zł (500 proc. x 2899,83 zł – średnia pensja za czwarty kwartał 2007 r.). Jest to górna granica pomocy. Tymczasem kwota, którą dostanie pracodawca do ręki, jest wynikiem negocjacji ze starostą. Ostateczną ustalają w umowie. Procedurę ubiegania się o wsparcie można podzielić na trzy etapy.

Pracodawca zainteresowany wypłatą pieniędzy składa do starosty wniosek o refundację ze środków Funduszu Pracy kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego do niego bezrobotnego. Przypominam, że na terenie Warszawy od 15 lutego obowiązuje uproszczony formularz.

– Przede wszystkim wniosek jest krótszy i nie zawiera rozbudowanych części opisowych – wyjaśnia Maciej Bątkiewicz z Działu Aktywizacji Rynku Pracy w Urzędzie Pracy dla m.st. Warszawy. – Dla przykładu: nie trzeba opisywać kadry menedżerskiej ani robić samodzielnie analizy finansowej prowadzonej działalności. Wystarczy złożyć bilans oraz rachunek zysków i strat. Na podstawie tych dokumentów urząd pracy sam ocenia, czy firma jest w dobrej kondycji finansowej.

Tak jak dotychczas we wniosku pracodawcy podają m.in.

- dane dotyczące przedsiębiorstwa, a w tym NIP, REGON, formę prawną prowadzonej działalności i PKD,

- formę opodatkowania,

- liczbę stanowisk, jakie utworzą dla bezrobotnych,

- rodzaj pracy, którą będą oni wykonywać,

- wysokość refundacji,

- koszty, jakie poniesie w ciągu 24 miesięcy za zatrudnienie skierowanych osób (wynagrodzenia brutto i opłacone od nich składki na ubezpieczenie społeczne),

- liczbę zatrudnionych na pełny etat z 12 miesięcy poprzedzających złożenie wniosku, a przy działalności gospodarczej liczbę zatrudnionych przez okres krótszy niż 12 miesięcy,

- informację, czy planowane wyposażenie lub doposażenie stanowiska pracy będzie związane z nową inwestycją lub dużym projektem inwestycyjnym,

- harmonogram i rodzaj zakupów związany z zatrudnieniem bezrobotnego.

Podkreślam, że wniosek o tę refundację można złożyć bez względu na właściwość miejscową urzędu pracy i siedzibę pracodawcy. Zatem firma z Warszawy może utworzyć stanowisko pracy dla bezrobotnego zarejestrowanego w powiatowym urzędzie pracy w Ciechanowie >patrz ramka.

Sam wniosek nie wystarczy. Do tego dokumentu pracodawca dołącza oświadczenia. Przykładowo o tym, że nie zalega z wypłatą wynagrodzeń, danin publicznych czy zobowiązań cywilnoprawnych. Ponadto przedsiębiorca potwierdza pisemnie, że prowadzi działalność w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej przez co najmniej sześć miesięcy przed złożeniem wniosku i dodatkowo spełnia warunki określone w:

- rozporządzeniu z 21 listopada 2005 r. w sprawie refundacji na wyposażenie i doposażenie stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego, przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej oraz form zabezpieczenia zwrotu otrzymanych środków (DzU nr 236, poz. 2002 ze zm.),

- rozporządzeniu Komisji (WE) nr 2204/2002 w sprawie stosowania art. 87 i 88 traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa w zakresie zatrudnienia.

Prócz oświadczeń do wniosku należy dołączyć jeszcze m.in. dokumenty poświadczające podstawę i formę prawną istnienia zakładu, zaświadczenie o zarejestrowaniu i nadaniu numeru statystycznego REGON oraz zaświadczenie z ZUS o niezaleganiu z opłatami. Ponadto dokumenty z urzędu skarbowego, np. dla osób opłacających zryczałtowane podatki zaświadczenie o dochodzie i stawce podatku zryczałtowanego, a w przypadku osób rozliczających się na podstawie karty podatkowej – decyzję o jej przyznaniu i oświadczenie o dochodach za rok bieżący i poprzedni. Przedsiębiorca potwierdza również, że w okresie trzech lat poprzedzających dzień złożenia wniosku nie korzystał z pożyczki na utworzenie dodatkowych stanowisk pracy.

O rozpatrzeniu wniosku starosta powiadamia pracodawcę w ciągu 30 dni od złożenia wniosku. Nie zgodzi się na refundację m.in. wtedy, gdy przedsiębiorca w trzech latach poprzedzających dzień złożenia wniosku otrzymał z Funduszu Pracy środki na utworzenie dodatkowego stanowiska pracy, a pożyczkę tę wykorzystał niezgodnie z umową i jej nie spłacił. Jeżeli natomiast spełni wszystkie ustawowe warunki i starosta przyzna refundację, to nie pozostaje nic innego, jak zawrzeć umowę. Musi mieć ona formę pisemną i zawierać postanowienia dotyczące tego, że przedsiębiorca:

- zatrudnia bezrobotnego w pełnym wymiarze czasu pracy,

- utrzyma nowe stanowiska pracy przez trzy lata, a w małych i średnich przedsiębiorstwach przez dwa lata,

- zwróci refundację wraz z odsetkami w ciągu 30 dni od wezwania, jeśli nie dotrzyma zobowiązań wynikających z umowy.

Warto wiedzieć, że nie dostanie refundacji przedsiębiorca, który zatrudnił bezrobotnego przed złożeniem wniosku o wypłatę pieniędzy. Takie sytuacje zdarzają się tymczasem bardzo często. Przedsiębiorca najpierw zatrudnia bezrobotnego, a dopiero później informuje o tym urząd pracy i występuje o refundacje.

Pracodawcy starający się o refundację wyposażenia i doposażenia stanowiska pracy dla bezrobotnego proponują też formę zabezpieczenia zwrotu pieniędzy na wypadek, gdyby nie dotrzymali warunków umowy.

Dopuszcza się:

- poręczenie,

- weksel z poręczeniem wekslowym (awal),

- zastaw na prawach lub rzeczach,

- blokadę środków na rachunku bankowym,

- gwarancję bankową,

- akt notarialny o poddaniu się egzekucji przez dłużnika.

Wybór formy zabezpieczenia należy do urzędu pracy, a koszty związane z zabezpieczeniem udzielonej refundacji ponosi przedsiębiorca.