-Pan Jacek jest osobą niepełnosprawną, zaliczoną do tzw. umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, zatrudnioną od kilku lat na podstawie umowy o pracę na 1/3 etatu. Z jakimi przywilejami musi się liczyć jego pracodawca? -pyta czytelnik DOBREJ FIRMY.

Czas pracy osoby niepełnosprawnej nie może trwać dłużej niż 8 godzin na dobę i 40 godzin tygodniowo. Natomiast niepełnosprawny zaliczony do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności nie może pracować dłużej niż7 godzin na dobę i35 godzin tygodniowo. Ponadto osoby niepełnosprawnej nie wolno zatrudniać w porze nocnej oraz w nadgodzinach.

Tych rygorów nie stosuje się do:

-zatrudnionych przy pilnowaniu oraz

-gdy na wniosek osoby zatrudnionej lekarz przeprowadzający badania

profilaktyczne załogi lub, gdy go nie ma, lekarz sprawujący opiekę nad osobą niepełnosprawną wyrazi na to zgodę.

Pan Jacek nie zajmuje się pilnowaniem, nie był także i nie jest zainteresowany wydłużaniem swojej dobowej bądź tygodniowej normy czasu pracy.

Dlatego jego:

-dobowy wymiar czasu pracy nie może przekraczać 1/3 z 7 godzin, tzn. 1/3 z 7 x 60 minut, czyli 1/3 z 420 minut,

-tygodniowy wymiar czasu nie może być dłuższy niż 1/3 z 35 godzin, tzn. 1/3 z 35 x 60 minut, czyli 1/3 z 2100 minut. Maksymalny wymiar czasu pracy pana Jacka wynosi zatem 140 minut na dobę i przeciętnie 700 minut w przeciętnie 5-dniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym.

Niezależnie od urlopu wypoczynkowego należnego na podstawie kodeksu pracy osobie zaliczonej do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności przysługuje dodatkowy urlop wypoczynkowy. Jest to 10 dni roboczych w roku kalendarzowym. Prawo do pierwszego urlopu dodatkowego nabywa ona po przepracowaniu jednego roku po dniu zaliczenia jej do jednego z tych stopni niepełnosprawności.

Urlopu tego nie otrzyma ten, kto ma prawo do urlopu wypoczynkowego w wymiarze przekraczającym26 dni roboczych lub dodatkowego na podstawie odrębnych przepisów. Jeśli wymiar urlopu dodatkowego na podstawie odrębnych przepisów byłby niższy niż 10 dni roboczych, to w jego miejsce wchodzi dodatkowy urlop dla niepełnosprawnych (10 dni).

Pan Jacek, któremu nie przysługuje prawo do urlopu dodatkowego na podstawie odrębnych przepisów, miał jeszcze w 2003 r. 26 dni urlopu (na podstawie k.p.) i 10 dni dodatkowego, czyli łącznie 36 dni. Zatem w 2003 r. mógł skorzystać co najmniej z 7 tygodni i jednego dnia urlopu.

Od1 stycznia 2004 r. wymiar urlopu dla zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy ustala się jednak proporcjonalnie do wymiaru jego czasu pracy, a niepełny dzień urlopu zaokrągla się w górę do pełnego dnia. Zatrudnionym na 1/3 etatu osobom pełnosprawnym, a także niepełnosprawnym, których nie zaliczono do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, przysługuje tym samym prawo docorocznego9-dniowego wypoczynku (1/3 z 26 dni urlopu zaokrąglone do 9 dni).

Pracodawcy pytają, czy zasada proporcjonalnego zmniejszenia dotyczy też dodatkowego urlopu dla niepełnosprawnych zaliczonych do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności. Nie ma podstaw, aby uznać, że jest inaczej. Zatem w każdym roku kalendarzowym panu Jackowi przysługuje prawo do 12 dni wypoczynku (1/3 z 26 dni + 10 dni, tj. 1/3 z36 dni urlopu).

Pamiętać przy tym należy, że szef udziela urlopu na dni, które są dla pracownika dniami pracy, zgodnie zobowiązującym go rozkładem czasu pracy, w wymiarze godzinowym, odpowiadającym jego dobowemu wymiarowi czasu pracy wdanym dniu pracy. Przy tym jeden dzień urlopu odpowiada 8 godzinom pracy lub wynikającej z odrębnych przepisów dobowej normie czasu pracy krótszej niż 8 godzin.

U pana Jacka jeden dzień urlopu to maksymalnie 7 godzin pracy, dlatego jego łączny 12-dniowy wypoczynek przekłada się na 84 godziny.

Podstawa prawna:

- art. 154 § 2 i art. 1542 k.p.

- art. 15 ust. 2, art. 16 ust. 1 i art. 19 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (DzU nr 123, poz. 776 ze zm.)