Ten warunek, jak twierdzi TSUE, musi odpowiadać „faktycznej potrzebie pracodawcy", a przy godzeniu wchodzących tu w grę praw i interesów sądy krajowe mogą uwzględniać specyficzny kontekst swego państwa członkowskiego, a w szczególności bardziej korzystne przepisy krajowe w zakresie ochrony wolności wyznania.
Trybunał odpowiedział na pytania prejudycjalne sądu pracy w Hamburgu oraz federalnego sądu pracy w Niemczech. IX i MJ, były zatrudnione w niemieckich spółkach, pierwsza jako pielęgniarka–specjalistka w zakresie opieki długoterminowej, a druga jako doradca ds. sprzedaży i kasjerka. Zgodnie z zasadami swojej religii, w miejscach pracy obie nosiły chustę islamską. Pracodawcy zażądali od nich zaprzestania noszenia tych chust argumentując, ze nie można tego pogodzić z prowadzoną polityką neutralności politycznej, światopoglądowej i religijnej prowadzonej wobec rodziców, dzieci i osób trzecich. Obie kobiety odmówiły. Pierwsza została za to zawieszona w obowiązkach, a druga najpierw przeniesiona na inne stanowisko, a następnie odesłana do wykonywania pracy w domu. Potem miała stawić się w miejscu pracy, ale bez rzucających się w oczy symboli o dużym rozmiarze, wyrażających jakiekolwiek przekonania religijne, polityczne czy światopoglądowe.