Prawo do maila i internetu a dyscyplina pracy

Część systemu zmierza w stronę bardzo ścisłej regulacji, harmonizacji i detalicznego określenia wszystkiego. Tak jest np. z czasem pracy, delegowaniem, pracą tymczasową. Drugi kierunek jest wprost przeciwny – w wielu dziedzinach prawo pracy z premedytacją odmawia przyjęcia wiążących regulacji, licząc się z ryzykiem, że takich ustaleń nie da się wprowadzić. Do tych miękko regulowanych sfer należy m.in. tak ważna jak prywatność pracownika.

We współczesnych relacjach pracowniczych do najistotniejszych pytań należy prawo pracodawcy do zapoznania się z treścią skrzynki mailowej pracownika, gdy jest ona zarejestrowana w domenie służbowej pracodawcy. Dlatego wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z 12 stycznia 2016 r. (skarga nr 61496/08), znany jako sprawa Barbulescu, został raczej powszechnie przyjęty jako rozstrzygnięcie z kręgu soft law, jednoznacznie przesądzające tę kwestię na korzyść pracodawcy. Jednak bardziej wnikliwa lektura tego rozstrzygnięcia, a zwłaszcza zdania odrębnego jednego z sędziów, prowadzi do wniosku, że jest to klasyczne stanowisko prawnicze ironicznie opisywane przez nieprawników jako „tak, ale...".