Czy jeżeli nakłady inwestycyjne (ulepszenie) na wynajmowany budynek (lokal) poniósł najemca i nie zostały one rozliczone pomiędzy wydzierżawiającym (właścicielem obiektu) a najemcą (umowa przewidywała możliwość pozostawienia nakładów bez rozliczenia lub obowiązek przywrócenia stanu poprzedniego), to fakt poniesienia tych wydatków może wpływać na definicję pierwszego zasiedlenia wynajmowanego budynku (lokalu)? – pyta czytelniczka.
Z definicji pierwszego zasiedlenia wynika, że rozumie się przez nie oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, m.in. po ich ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30 proc. wartości początkowej (zob. art. 2 pkt 14 lit. b ustawy o VAT).
Przy określaniu pierwszego zasiedlenia posłużono się w cytowanym przepisie techniką odesłania, co oznacza, że dla określenia pojęcia „ulepszenie" istotne znaczenie ma rozumienie tego pojęcia wynikające z przepisów o podatku dochodowym.
Wartość początkowa ulega zwiększeniu o poniesione nakłady na ulepszenie środków trwałych jedynie wtedy, gdy są one poniesione bezpośrednio przez podatnika, a nie przez podmiot korzystający z tych nieruchomości na podstawie określonego tytułu prawnego, np. umowy najmu.
Jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, to wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego (art. 676 kodeksu cywilnego).
W sytuacji przedstawionej w pytaniu, wydatki poniesione przez najemcę (w tym również wydatki przekraczające 30 proc. wartości początkowej obiektu) nie mogą stanowić u właściciela obiektu wydatków na ulepszenie środka trwałego w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Nie mogą one zatem wpływać na ocenę pierwszego zasiedlenia obiektu w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT (interpretacje Izby Skarbowej w Warszawie z 19 listopada 2014 r., IPPP1/443-1035/14-3/ MPe i z 12 listopada 2014 r., IPPP1/443-1038/14-3/MP).
Autor jest doradca podatkowym
podstawa prawna: art. 2 pkt 14 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. DzU z 2016 r., poz. 710 ze zm.)
podstawa prawna: art. 676 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (tekst jedn. DzU z 2016 r., poz. 380 ze zm.)
