Tak wynika z odpowiedzi Biura Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych (BON) na pytanie organizacji OBPON.ORG. Miała ona wiele wątpliwości dotyczących stosowania ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (tekst jedn. DzU z 2011 r. nr 127, poz. 721 ze zm., dalej ustawa o rehabilitacji) i wliczania osób niepełnosprawnych do schorzeń szczególnych.

BON uznało, że art. 2a ust. 4 ustawy o rehabilitacji po 1 stycznia 2011 r. stosuje się do wszystkich artykułów tej ustawy, w których jest mowa o schorzeniach szczególnych, a nie tylko tych wprost w nim wymienionych.

Dlatego odnosi się to do:

- art. 22 – ulga we wpłatach na PFRON. Nie ma znaczenia, czy mowa jest o dostarczeniu kolejnego orzeczenia z kodem schorzenia szczególnego, czy zaświadczenia od lekarzy specjalistów. Pracodawca może dopiero ponownie zaliczyć pracownika do schorzenia szczególnego od dnia dostarczenia nowego orzeczenia lub zaświadczenia do zakładu pracy. Nie ma ciągłości w schorzeniach szczególnych nawet, jeżeli wynikają one z kolejnych orzeczeń lub kolejnych zaświadczeń od lekarzy;

- art. 26 a – SOD. Tu już zgodnie z ustawą od 1 stycznia 2011 r. miał zastosowanie wprost art. 2a ust. 4 – pracodawca mógł i może dopiero ponownie zaliczyć pracownika do schorzenia szczególnego od dnia dostarczenia nowego orzeczenia do zakładu. Przypominamy, że od 1 stycznia 2011 r. nie można ubiegać się o zwiększone dofinansowanie, mając zaświadczenie od lekarzy specjalistów. Nie ma ciągłości w schorzeniach szczególnych nawet, jeżeli wynikają one z kolejnych orzeczeń;

- wypełnienia sprawozdań INF-1, INF-W. Również zdaniem BON po 1 stycznia 2011 r. ma zastosowanie art. 2a ust. 4 ustawy o rehabilitacji, tzn. nie ma znaczenia czy mowa jest o dostarczeniu kolejnego orzeczenia z kodem schorzenia szczególnego, czy zaświadczenia od lekarzy specjalistów. Pracodawca może dopiero ponownie zaliczyć pracownika do schorzenia szczególnego od dnia dostarczenia nowego orzeczenia lub zaświadczenia do zakładu. Nie ma ciągłości w schorzeniach szczególnych nawet, jeżeli wynikają one z kolejnych orzeczeń lub kolejnych zaświadczeń od lekarzy;

- zwolnienia z podatku od nieruchomości i innych opłat dla zakładu pracy chronionej. Zdaniem BON także po 1 stycznia 2011 r. stosuje się art. 2a ust. 4 ustawy o rehabilitacji. Nie ma zatem znaczenia, czy mowa jest o dostarczeniu kolejnego orzeczenia z kodem schorzenia szczególnego, czy zaświadczenia od lekarzy specjalistów. Pracodawca może dopiero ponownie zaliczyć pracownika do schorzenia szczególnego od dnia dostarczenia nowego orzeczenia lub zaświadczenia do zakładu pracy. Nie ma ciągłości w schorzeniach szczególnych nawet, jeżeli wynikają one z kolejnych orzeczeń lub kolejnych zaświadczeń od lekarzy.

Zobacz :

ODPOWIEDŹ BON Z 14 GRUDNIA 2012 R. NA PYTANIA OBPON.ORG W SPRAWIE INTERPRETACJI ART. 2A USTAWY O REHABILITACJI ZAWODOWEJ I SPOŁECZNEJ ORAZ ZATRUDNIANIU OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH (BON-I-52311-478-2-LK/2012)

—Edyta Sieradzka wiceprezes OBPON.ORG